Macrolepiota mastoidea Μακρολεπιότα η μαστοειδής
Το συχνό, Macrolepiota mastoidea, είναι ένα εξαιρετικά νόστιμο είδος μανιταριού, καρποφορεί το φθινόπωρο, σε ομάδες, σε δασικές εκτάσεις κυρίως σε ξέφωτα και σε άκρες δρόμων.
Συστηματική ταξινόμηση:
Phylum (Συνομοταξία) : Basidiomycota
Class (Ομοταξία) : Agaricomycetes
Order (Τάξη) : Agaricales
Family (Οικογένεια): Agaricaceae
Genus (Γένος) : Macrolepiota
Species (Είδος) : M. mastoidea
Επιστημονική ονομασία: M. mastoidea (Fr.) Singer, 1951
Συνώνυμα: Agaricus mastoideus Fr., Agaricus gracilentus Krombh., Lepiota mastoidea (Fr.) P. Kumm., Lepiota gracilenta (Krombh.) Quél., Lepiota umbonata (Schumach.) J. Schröt., Lepiota rickenii Velen., Macrolepiota gracilenta (Krombh.) Wasser, Macrolepiota rickenii (Velen.) Bellù & Lanzoni.
Ελληνική ονομασία: Μακρολεπιότα η μαστοειδής
Μακρολεπιότα η μαστοειδής
Περιγραφή της Μακρολεπιότας της μαστοειδής:
Το καπέλο του έχει διάμετρο από 4-15 εκατοστά, είναι αρχικά σφαιρικό, ημισφαιρικό αργότερα και τελικά επίπεδο με έντονη χαρακτηριστική προεξοχή στο κέντρο του. Έχει ωχρό-καφετί βαμβακένια λεπτά λέπια σε λευκό-κρεμ φόντο.
Τα ελάσματα του είναι υπόλευκα, πυκνά και ελεύθερα.
Το πόδι του έχει ύψος 8-15 και διάμετρο 1-1,5 εκατοστά, με βολβώδη βάση, είναι κούφιο, λευκωπό με λίγα ωχρό-καφετιά λέπια, αποχωρίζεται πολύ εύκολα από το καπέλο, έχει μεμβρανώδες δακτυλίδι, κινητό κατά μήκος του ποδιού του.
Η σάρκα του είναι λευκή με ευχάριστη οσμή μικρής εντάσεως και γλυκιά γεύση.
Το αποτύπωμα των σπόρων του έχει χρώμα λευκό.
Ομοιότητες της Μακρολεπιότα της μαστοειδής
Το συχνό, εδώδιμο μεγάλης γαστρονομικής αξίας, Macrolepiota procera, παράγει μεγαλύτερα καρποσώματα με καφετιά βαμβακένια λέπια στο καπέλου και πόδι με χαρακτηριστική διακόσμηση ζικ-ζακ.
Το μάλλον συχνό, εδώδιμο μεγάλης γαστρονομικής αξίας, Macrolepiota excoriata, παράγει καρποσώματα με καπέλο που δεν έχει έντονη χαρακτηριστική προεξοχή στο κέντρο του και πόδι με λίγα ωχρό-καφετιά λέπια.
Το όχι συχνό, εδώδιμο μεγάλης γαστρονομικής αξίας, Macrolepiota konradii, καρποφορεί κυρίως σε δασικές εκτάσεις, και έχει καπέλο με επιδερμίδα που διασπάται σε λίγα αλλά μεγάλα λέπια σε σχήμα αστεριού και πόδι λείο και λευκό πάνω από το διπλό δακτυλίδι και με λεπτά ζικ-ζακ σχέδια κάτω από αυτό.
Το σπάνιο, εδώδιμο, Macrolepiota permixta έχει καπέλο με καφέ-κοκκινωπά λέπια και η σάρκα του κοκκινίζει στα χτυπημένα σημεία ή στο τρίψιμο.
Το σπάνιο, εδώδιμο, Macrolepiota phaeodisca παράγει καρποσώματα με καπέλο που έχει σκούρο δίσκο στο κέντρο του και σχεδόν λείο πόδι.
Το όχι συχνό, τοξικό, Chlorophyllum rhacodes = Macrolepiota rhacodes, παράγει καρποσώματα, με λείο πόδι και σάρκα του κοκκινίζει όταν κοπεί.
Το σπάνιο, τοξικό, Chlorophyllum brunneum, έχει πόδι με απότομη βολβώδης βάση.
Το σπάνιο, τοξικό, Macrolepiota venenata, αναπτύσσεται σε ομάδες καλοκαίρι και φθινόπωρο, κυρίως σε κήπους, σε πάρκα και σε γενικές γραμμές σε πλούσια εδάφη και παράγει καρποσώματα με λευκωπό καπέλο έως 20 εκ. με μεγάλα αραιά καφέ-κοκκινωπά λέπια σε σχήμα αστεριού, ψηλό υπόλευκο πόδι με μεγάλο χειλόμορφο βολβό στη βάση του και μονό δακτυλίδι και λευκή σάρκα που μεταχρωματίζεται αν κοπεί σε καφέ-κοκκινωπή. (Πηγή: ilmondodeifunghi.it).
Υπάρχει και το Chlorophyllum molybdites, τοξικό είδος που μοιάζει με τις Μακρολεπιώτες το οποίο έχει βρεθεί στη χώρα μας και είναι ταυτοποιημένο με μικροσκόπιο.
Πως Μαγείρευω την Μακρολεπιότα
Στη Macrolepiota mastoidea τρώγεται μόνο το καπέλο, το πόδι είναι σκληρό. Έχει λευκή σάρκα, μαλακή, αφράτη.
Είναι πολύ νόστιμα στα κάρβουνα ή στο γκρίλ, σε ομελέτες, σε ριζότο, συνοδεύουν άριστα φαγητά με κρέας, ψάρι και σάλτσες.
Πιστεύω όμως ότι τηγανισμένα σαν σνίτσελ με βούτυρο είναι το καλύτερο. Αποφεύγουμε το πλύσιμο γιατί απορροφούν πολύ νερό και χάνουν τη γεύση τους.
Η Συντήρηση της Μακρολεπιότα της μαστοειδής:
Η μακρολεπιοτα είναι πολύ ευαίσθητο μανιτάρι, συντηρείται στο ψυγείο για 2-3 μέρες μονό όταν είναι σε πολύ κατάσταση.
Στη κατάψυξη μπορούν να συντηρηθούν για 3 μήνες, τοποθετούμε ενδιάμεσα από τα καπέλα αλουμινόχαρτο για να μην κολλήσουν και τα βάζουμε σε μερίδες σε σακούλα τροφίμων καλά κλεισμένη. Όταν τα βγάλουμε τα τηγανίζουμε χωρίς να τα αποψύξουμε.
Το πόδι το αποξηραίνουμε και το κάνουμε σκόνη την οποία τη χρησιμοποιούμε σαν μπαχαρικό σε φαγητά.
Πηγή: www.first-nature.com, Το γένος Macrolepiota – Μακρολεπιότα , Macrolepiota procera, μακρολεπιότα σνίτσελ, Μανιτάρια του Εθνικού Πάρκου Οροσειράς Ροδόπης Άγγελος Παπαδητμηρίου, Τα μανιτάρια του βουνού και του κάμπου Δημήτρης Θ. Κελτεμίδης
Οδηγός Ταυτοποίησης
Το καπέλο του έχει διάμετρο από 4-15 εκατοστά, είναι αρχικά σφαιρικό, ημισφαιρικό αργότερα και τελικά επίπεδο με έντονη χαρακτηριστική προεξοχή στο κέντρο του. Έχει ωχρό-καφετί βαμβακένια λεπτά λέπια σε λευκό-κρεμ φόντο.
Τα ελάσματα του είναι υπόλευκα, πυκνά και ελεύθερα.
Το πόδι του έχει ύψος 8-15 και διάμετρο 1-1,5 εκατοστά, με βολβώδη βάση, είναι κούφιο, λευκωπό με λίγα ωχρό-καφετιά λέπια, αποχωρίζεται πολύ εύκολα από το καπέλο, έχει μεμβρανώδες δακτυλίδι, κινητό κατά μήκος του ποδιού του.
Η σάρκα του είναι λευκή με ευχάριστη οσμή μικρής εντάσεως και γλυκιά γεύση.
Έχει χρώμα λευκό.
Καρποφορεί το φθινόπωρο, σε ομάδες, σε δασικές εκτάσεις κυρίως σε ξέφωτα και σε άκρες δρόμων.
Είναι ένα εξαιρετικά νόστιμο είδος μανιταριού
Σου αρέσει αυτή τη δημοσίευση; Μοιράσου το με φίλους!
