Μυθολογία και Παράδοση

Το γέον ως βότανο είναι γνωστό εδώ και εκατοντάδες χρόνια.

Συνδέθηκε με τον Χριστιανισμό επειδή τα φύλλα του φύονται σε τριάδες και τα πέταλα του σε πεντάδες (θυμίζοντας, αντίστοιχα, την Αγία Τριάδα και τις Πέντε Πληγές).

Αστρολογικά, λέγεται ότι κυβερνήθηκε από τον Δία.

Ο Παράκελσος το συνιστούσε κατά της καταρροής, σε ηπατικές νόσους σε προβλήματα του στομάχου και των εντέρων και κατά της διάρροιας.

Σύμφωνα με τους μεσαιωνικούς θρύλους οι διάβολοι και τα φαρμακερά πλάσματα δεν θα σας ενοχλούσαν αν είχατε στην τσέπη σας το βότανο Γέο.

Πίστευαν ότι το ξύλο του φυτού τούς προστάτευε από τα λυσσασμένα σκυλιά και τα δηλητηριώδη φίδια.

Το γαιών αρχικά χρησιμοποιήθηκε τον 17ο αιώνα για τους πόνους στο στήθους και για την κένωση του στομάχου.

Στη συνέχεια αποτέλεσε στυπτικό τονωτικό και αντιπυρετικό φάρμακο, για το στομαχόπονο που συνοδεύεται από αεροφαγία και για τη διάρροια, για την αιμορραγία, την αιμόπτυση και για την ενδυνάμωση του σπέρματος.

Ο Κούλπεπερ έγραφε για το βότανο ότι «είναι καλό για ασθένειες του θώρακα και την αναπνοή, για πόνους και για ράμματα, για απορρόφηση εσωτερικών αιματωμάτων που προκαλούνται από πτώσεις και μώλωπες».

Στην παραδοσιακή αυστριακή ιατρική το βότανο και οι ρίζες του Geum urbanum έχουν χρησιμοποιηθεί εσωτερικά ως τσάι για τη θεραπεία από ρευματισμούς, λοιμώξεις και από το πυρετό.

Θεραπευτικές ιδιότητες, Δράση του Γέον

Σαν βότανο το Γέο είναι

• Αντιφλεγμονώδες
• Αιμοστατικό
• Αντιπυρετικό
• Τονωτικό
• Επουλωτικό
• Κατά των στομαχικών παθήσεων
• Στυπτικό
• Αντιδιαρροϊκό
• Ορεξιογόνο

Γέον Θεραπευτικές ιδιότητες

Το Γέον έχει τονωτικές, επουλωτικές και αντισηπτικές ιδιότητες, δρα κατά των διαταραχών του πεπτικού και βοηθά στη σωστή λειτουργία του ήπατος και της χολής και αντιμετωπίζει προβλήματα δυσεντερίας.

Χρησιμοποιείται για την θεραπεία προβλήματων που επηρεάζουν το στόμα, τον λαιμό και τον γαστρεντερικό σωλήνα. Ενισχύει την υγεία των ούλων, θεραπεύει τα έλκη στο στόμα, με γαργάρες βοηθά σε λοιμώξεις του φάρυγγα και του λάρυγγα και μειώνει τον ερεθισμό του στομάχου και του εντέρου.

Το αφέψημα από τις ρίζες χρησιμοποιείται ως παυσίπονο για τον πονόδοντο, επίσης περιέχουν αντισηπτικές ουσίες και τανίνη, και το αφέψημα τους χρησιμοποιείται για τη διάρροια, τη δυσεντερία, τις εσωτερικές αιμορραγίες και τις φλεγμονές. Δρα ευεργετικά στη στοματίτιδες.

Αποτελεί εξαιρετικό τονωτικό σε πυρετούς και χρησιμοποιείται ως υποκατάστατο της κινίνης.

Οι ρίζες του έχουν αντισηπτικές και αναισθητικές ιδιότητες. Η ευγενόλη, το πτητικό έλαιο που περιέχει το βότανο, παρουσιάζει έντονη αντισηπτική και αναλγητική δράση, μέσα στον οργανισμό προωθεί τη παραγωγή τρυψίνης (η οποία παράγεται στο πάγκρεας) και η οποία βοηθάει σημαντικά στη πέψη πρωτεϊνών (χρησιμοποιείται για το λόγο αυτό σε βρεφικές τροφές).

Οι πικρές ουσίες που περιέχονται ομαλοποιούν τη λειτουργία του συκωτιού και της χοληδόχου κύστης. Το ρίζωμα και οι ρίζες ανακουφίζουν τα γαστρικά έλκη. Η ευγενόλη που περιέχει προωθεί τη παραγωγή τρυψίνης στο πάγκρεας, η οποία βοηθάει σημαντικά στη πέψη πρωτεϊνών και για το λόγο αυτό χρησιμοποιείται σε βρεφικές τροφές.

Λόγω της αιμοστατικής του δράσης χρησιμοποιείται κατά των αιμορροΐδων, της λευκόρροιας και για το σταμάτημα των εσωτερικών και εξωτερικών αιμορραγιών.

Άλλες θεραπευτικές ιδιότητες του Γέον

Το έγχυμα του βοτάνου εξωτερικά με πλύσεις συμβάλει στη μείωση των φακίδων.

Ομοιοπαθητική

Στην ομοιοπαθητική χρησιμοποιείται συχνά η ρίζα του φυτού.

Συγκομιδή, Βιότοπος

Στην Ελλάδα φύεται στη Θεσσαλία, την Ηπειρο, τη Στερεά Ελλάδα, την Εύβοια, τις Σποράδες, τη Λακωνία και την Αχαΐα, απατάται συχνά σε δάση, σε ξέφωτα δασών και σε ορεινά μονοπάτια, σε φράχτες, σε σκιερά μέρη, σε λιβάδια σε υψόμετρο από 500-2000 μέτρα.

Μέρη που χρησιμοποιούνται

Για θεραπευτικούς σκοπούς συλλέγεται όλο το φυτό.

Οι ρίζες συλλέγονται την άνοιξη και το φθινόπωρο, αυτές που συλλέγονται την άνοιξη είναι πιο αρωματικές. Τα εναέρια μέρη συλλέγονται την εποχή της ανθοφορίας, τον Ιούλιο.

Οι ρίζες έχουν μάκρος έως 5 εκατοστά, πάχος ενός δακτύλου και είναι στριμμένη, είναι σκούρα-καφέ εξωτερικά και στο εσωτερικό έχει λευκό ή κοκκινωπό χρώμα, η γεύση της είναι πικρή και θυμίζει μπαχάρι-γαρύφαλλο.

Αν τρίψουμε το κοντό και παχύ καστανό ρίζωμα του φυτού με τα δάχτυλά μας αναδύεται ένα δυνατό άρωμα που θυμίζει το μπαχαρικό γαρίφαλο ή μοσχοκάρφι, με μία νότα από άρωμα λουλουδιών.

Η ρίζα αποξηραίνεται σε χαμηλή θερμοκρασία στο φούρνο, για να κρατήσει το άρωμά της, το οποίο χάνεται σε ένα έτος σιγά σιγά.

Συστατικά

Τα δραστικά συστατικά του φυτού συγκεντρώνει στις ρίζες.

Οι ρίζες περιέχουν αιθέρια έλαια, μία πλούσια αρωματική ουσία την ευγενόλη, το κύριο συστατικό του αιθέριου ελαίου αλλά και γενίνη, έχουν μεγάλη αναλογία σε τανίνες περίπου 16%,  φλαβονοειδή, ρητίνες, οργανικά οξέα, πικρό στοιχείο και γεοσίδη η οποία μετατρέπεται σε ευγενόλη μετά από υδρόλυση.

Παρενέργειας, Προφυλάξεις

Έχουν αναφερφθεί ήπια προβλήματα από το γαστρεντερικό, διάρροια και δυσεντερία.