Τα κυνόροδα περιέχουν πολύ υψηλά επίπεδα πολυφαινολών, που κάποτε θεωρούνταν ότι λειτουργούν κυρίως ως αντιοξειδωτικά στο σώμα, αλλά τώρα θεωρούνται σημαντικός παράγοντας αποτοξίνωσης.
Κυνόροδα
Κυνόροδα ή dogrose ο καρπός της άγριας τριανταφυλλιάς
Τα κυνόροδα ή rosehip ή dogrose, είναι οι καρποί της άγριας τριανταφυλλιάς Rosa spp., έχουν οβάλ σχήμα και κόκκινο-πορτοκαλί χρώμα, έχουν πολλούς σπόρους στο κέντρο του καρπού, που βρίσκονται ανάμεσα σε πολλές τριχούλες (pappi) (1).
Τα κυνόροδα χρησιμοποιούνται εδώ και καιρό για την παρασκευή διαφόρων προϊόντων διατροφής. Τα σαρκώδη μέρη της άγριας τρανταφυλλιάς χρησιμοποιούνται νωπά ή αποξηραμένα, για την παρασκευή χυμού, μαρμελάδας, ζελέ, fruit roll ups (ρολάκια φρούτων), σούπα βελουτέ, αρτοπαρασκευάσματα, τσαγιού, καθώς και ως συστατικά σε παγωτό, γιαούρτι, καραμέλες και διάφορα ποτά.
Περιστασιακά, χρησιμοποιούνται επίσης τα φύλλα της άγριας τριανταφυλλιάς και τα πέταλα, ειδικά σε τσάγια και άλλα αφεψήματα.
Οι θεραπευτικές ιδιότητες της άγριας τριανταφυλλιάς, που έχουν περιγραφεί εδώ, είναι ενάντια στο κοινό κρυολόγημα, τον διαβήτη, τις γαστρεντερικές διαταραχές και τα γαστρικά έλκη, καθώς και διάφορα είδη φλεγμονωδών διαταραχών, όπως οστεοαρθρίτιδα. Έχει επίσης αναφερθεί ότι χρησιμοποιείται ως ήπιο καθαρτικό και διουρητικό. Ωστόσο, οι μηχανισμοί πίσω από αυτές τις φαρμακευτικές ιδιότητες είναι σε μεγάλο βαθμό άγνωστοι (1,2).
Οι άγριες τριανταφυλλιές περιέχουν πολύ υψηλά επίπεδα πολυφαινολών, που κάποτε θεωρούνταν ότι λειτουργούν κυρίως ως αντιοξειδωτικά στο σώμα, αλλά τώρα θεωρούνται σημαντικός παράγοντας αποτοξίνωσης.
Τα ψυχρής έκθλιψης έλαια έχουν εισαχθεί πρόσφατα στην αγορά τροφίμων όπου τα υψηλά επίπεδα πολυακόρεστων λιπαρών οξέων και φυτοστερολών, τοκοφερόλων και καροτενοειδών που περιέχουν τα καθιστούν ιδιαίτερα ανταγωνιστικά.
Δεδομένου ότι το ενδιαφέρον για τα λειτουργικά τρόφιμα αυξάνεται, τα άγρια φρούτα εκτιμώνται πλέον όχι μόνο ως νόστιμο σνακ αλλά και για τις ουσίες που παρέχουν στον οργανισμό.
Φυτοχημική σύσταση
Τα κυνόροδα αποτελούν εξαιρετική πηγή ιχνοστοιχειών, βιταμινών και αντιοξειδωτικών, ενώ χρησιμοποιήθηκαν και χρησιμοποιούνται ακόμα ως τροφή σε διάφορα μέρη της γης. Οι φυτοχημικές ενώσεις του είναι:
Βιταμίνη C
Η βιταμίνη C απαιτείται για τη σύνθεση κολλαγόνου, στους τενόντες και στα οστά. Τα υψηλά επίπεδα βιταμίνης C μπορούν να αποτρέψουν την ανάπτυξη ορισμένων καρκινικών κυττάρων in vitro και in vivo, ενώ τα υπόλοιπα κύτταρα να παραμένουν ανεπηρέαστα. Προφανώς, η βιταμίνη C συμβάλλει στην κυτταροτοξική δράση στα καρκινικά κύτταρα ενεργώντας ως προ-οξειδωτικό μαζί με τα αυξημένα επίπεδα χαλκού.
Η ποσότητα της βιταμίνης C στα τριαντάφυλλα κυμαίνεται από 0,5 έως 6 g/100 g ξηρού βάρους ανάλογα με τον γονότυπο, το είδος και τους περιβαλλοντικούς παράγοντες (3,4,5).
Βιταμίνη Ε
Η βιταμίνη Ε περιλαμβάνει αρκετές λιποδιαλυτές αντιοξειδωτικές ενώσεις. Αποθηκεύεται στο συκώτι πριν απελευθερωθεί στο αίμα για να χρησιμοποιηθεί. Η ανεπάρκεια σε βιταμίνης Ε, μπορεί να οδηγήσει σε περιφερική νευροπάθεια και τελικά θάνατο.
Σε αυτό το πλαίσιο, οι τοκοφερόλες έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον αφού συμβάλλουν ουσιαστικά στη δραστηριότητα της βιταμίνης Ε. Στα είδη του γένους Rosa, στο R. rubiginosa και στο R. dumalis, η συγκέντρωση της α- τοκοφερόλης είναι περίπου 100-150 g/g ξηρού βάρους, αλλά το περιεχόμενο είναι ακόμη υψηλότερο στο μαύρο καρπό R. spinosissima (189.5 g/100g ξηρού βάρους). Σε μια άλλη μελέτη από την Τουρκία, το περιεχόμενο α- τοκοφερόλης, αναφέρθηκε ότι έφτασε μόνο τα 34 g/g ξηρού βάρους στα φρούτα και 8 g/100g ξηρού βάρους στους σπόρους (3).
Βιταμίνη Β9
Η βιταμίνη Β9 ή φυλλικό οξύ είναι μια απαραίτητη βιταμίνη καθώς βοηθά στο μεταβολισμό των πρωτεϊνών και στη σύνθεση του γενετικού υλικού (DNA, RNA) και αμινοξέων. Η ανεπάρκεια αυτής μπορεί να οδηγήσει εκτός των άλλων και σε ομοκυστεΐνη που αποτελεί παράγοντα κινδύνου για καρδιαγγειακές παθήσεις. Συνιστάται στις έγκυες γυναίκες να τρώνε έως και 400 g/ημέρα για να διασφαλίσουν τη σωστή κυτταρική αντιγραφή και ανάπτυξη του εμβρύου.
Η περιεκτικότητα σε φυλλικό οξύ στα τριαντάφυλλα είναι πολύ υψηλή: 400–600 g/100 g ξηρού βάρους ανάλογα με το είδος, αλλά ευαίσθητη στην οξειδωτική αποικοδόμηση, καθιστώντας το ευάλωτο σε απώλειες κατά τον χειρισμό και την επεξεργασία μετά τη συγκομιδή (4).
Πολυφαινόλες
Οι πολυφαινόλες, όπως τα φλαβονοειδή, οι τανίνες και η λιγνίνη, αποτελούν τα πιο άφθονα αντιοξειδωτικά στη διατροφή μας. Τα φυτά παράγουν πολυφαινόλες ως άμυνα ενάντια στα παράσιτα, τα έντομα και τα φυτοφάγα ζώα. Τα φλαβονοειδή αναστέλλουν την οξείδωση της LDL χοληστερίνης και την συσσώρευση των αιμοπεταλίων, παρέχοντας προστατευτικό ρόλο κατά της αθηροσκλήρωσης και των καρδιακών παθήσεων.
Η συνολική περιεκτικότητα σε πολυφαινόλες στα άγρια τριαντάφυλλα των πολωνικών ειδών έφτασε το 9,3-15,2% του ξηρού βάρους, με τα φλαβονοειδή να αποτελούν το μεγαλύτερο μέρος. Η διερεύνηση της σύνθεση των φλαβονοειδών στο R. canina εντόπισε μια ανθοκυανίνη, αρκετές γλυκοσίδες, κερκετίνη, ταξιφολίνη και εριοδικτυόλη.
Ελλαγικό οξύ και Κερσετίνη
Μία πολυφαινόλη με ιδιαίτερο ενδιαφέρον είναι η τανίνη, ελλαγικό οξύ, το οποίο μαζί με την κερσετίνη είναι η πιο άφθονη πολυφαινόλη στο αφέψημα από άγριο τριαντάφυλλο. Προφανώς, το ελλαγικό οξύ δρα συνεργιστικά με την κερσετίνη για να προκαλέσει απόπτωση σε ορισμένα καρκινικά κύτταρα, παρέχοντας ευεργετικά αποτελέσματα κατά του καρκίνου και των καρδιαγγειακών παθήσεων. Σε μελέτη της Nowak, 2006 (9) σε 14 Rosa sp., τα τριαντάφυλλα έδειξαν ότι περιέχουν έως και 1065 g/g ξηρού βάρους, ελλαγικού οξέος.
Τα ποσά αυτά είναι χαμηλότερα από τα επίπεδα που βρίσκονται π.χ. στα σμέουρα, αλλά συγκρίσιμα με τα επίπεδα που υπάρχουν στις φράουλες. Σε μια ακόμη μελέτη, το ελλαγικό οξύ στα φύλλα των Rosa έφτασε τα 19,42 mg/g ξηρού βάρους, δηλαδή σχεδόν 20 φορές υψηλότερα από ό, τι στους καρπούς (6).
Καροτενοειδή
Τα καροτενοειδή είναι οργανικές, λιποδιαλυτές χρωστικές που προσδίδουν στα φυτά κόκκινα έως κίτρινα χρώματα. Οι ξανθοφύλλες έχουν οξυγόνο και τα καροτένια (α-καροτένιο, β-καροτένιο που είναι πρόδρομος της βιταμίνης Α και το λυκοπένιο) στερούνται οξυγόνου. Τα καροτενοειδή δρουν επίσης ως αντιοξειδωτικά και προφανώς έχουν αντιμεταλλαξιογόνες και προληπτικές ιδιότητες στο σχηματισμό όγκων
Αντιοξειδωτική δράση
Η αντιοξειδωτική δράση των Rosa sp. προέρχεται κυρίως από τις πολυφαινόλες. Περισσότερο από το 90% της συνολικής δραστηριότητας οφείλεται στις φαινολικές ενώσεις, ενώ μόνο το 8,6% θα μπορούσε να αποδοθεί στο ασκορβικό οξύ και ακόμη λιγότερο στα λιπίδια. Διαπίστωσαν επίσης ότι ένα καθαρό εκχύλισμα φαινολικών είχε υψηλότερη αντιοξειδωτική ικανότητα από τα εκχυλίσματα που περιείχαν φαινολικά και ασκορβικά κλάσματα.
Κατά συνέπεια, έχει αποδειχθεί ότι υπάρχει ισχυρή συσχέτιση μεταξύ της συνολικής περιεκτικότητας σε φαινολικά και της αντιοξειδωτικής στους καρπούς.
Τα σάκχαρα και οι πτητικές αρωματικές ενώσεις
Τα σάκχαρα και οι πτητικές αρωματικές ενώσεις που περιέχονται μπορεί να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο ως προς τις οργανοληπτικές ιδιότητες και την αποδοχή των καρπών για κατανάλωση.
Η συνολική περιεκτικότητα σε σάκχαρα στα Rosa sp. κυμαίνεται συνήθως από 12 έως 18 g/100 g φρέσκου βάρους (2) ή από 20 έως 36 g/100 g ξηρού βάρους (7). Σε μια μελέτη, η γλυκόζη ήταν το κύριο σάκχαρο ακολουθούμενη από τη φρουκτόζη, η τιμές και των δύο αυξήθηκε σημαντικά κατά την ωρίμανση των καρπών. Ένας μεγάλος αριθμός πτητικών έχει καταγραφεί στους καρπούς πέντε ταξινομικών τριανταφυλλιών, εκ των οποίων τα τέσσερα ανήκαν στο sect. Caninae (7) βρέθηκε μεγάλη συγκέντρωση αλκοολών και αλδεϋδών σε όλα τα δείγματα ενώ τα μονοτερπένια και τα σεσκιτερπένια ήταν πιο μεταβλητά.
Τα λιπαρά οξέα του σπόρου
Η περιεκτικότητα σε λάδι των σπόρων είναι 5-18%, ανάλογα με το είδος και τη μέθοδο εκχύλισης.
Μεταξύ των λιπαρών οξέων που περιέχονται στο έλαιο από τους σπόρους του κυνόροδου, το 97% είναι λινολεϊκό (ωμέγα-6), α-λινολενικό (ω-3), ελαϊκό, παλμιτικό και στεατικό οξύ, ενώ το τελικό 3% αποτελείται από 12 επιπλέον οξέα. Από αυτά το λινολεϊκό οξύ αποτελεί περίπου το 40-56%, το α-λινολεϊκό οξύ και τα παράγωγά του 20-30% και το ελαϊκό οξύ 14-20% της συνολικής περιεκτικότητας σε λιπαρά οξέα (8).
Πιθανόν οι διαφορές που ανιχνεύθηκαν, 36-55% λινολεϊκό οξύ και 20-27% α-λινολενικό οξύ, να οφείλονται σε γενετικές διαφορές. Επίσης μπορεί να οφείλονται σε λάθος ταυτοποίηση των δειγμάτων καθώς τα R. dumalis και R. canina, είναι δύο είδη που είναι πολύ δύσκολο να διακριθούν.
Εκτός από το υψηλό επίπεδο πολυακόρεστων λιπαρών οξέων, τα έλαια από τους σπόρους των κυνόροδων περιέχουν υψηλά επίπεδα φυτοστερολών, τοκοφερόλων, καροτενοειδών και φαινολικών ενώσεων, υποδηλώνοντας ότι το έλαιο τους θα μπορούσε να γίνει ανταγωνιστικό στην αγορά τροφίμων. Επιπλέον, αυτές οι ενώσεις μπορούν, μαζί με τα λιπαρά οξέα, να παρέχουν μερικές από τις φαρμακευτικές επιδράσεις των σπόρων του καρπού της άγριας τριανταφυλλιάς που αναφέρονται (2,9).
Εφαρμογές του κυνόροδου στη Τεχνολογία τροφίμων
Η αντιοξειδωτική δράση των κυνόροδων προέρχεται κυρίως από βιοδραστικές ουσίες που περιέχει όπως πολυφαινόλες, καροτενοειδή και τις βιταμίνες Β, C και E.
Πολλά από τα αντιοξειδωτικά προστατεύουν επίσης το ένα το άλλο από την οξείδωση, οδηγώντας σε συνεργιστικές επιδράσεις. Το συγκεκριμένο αντιοξειδωτικό αποτέλεσμα οδήγησε σε μια προσπάθεια αντικατάστασης του ασκορβικού νατρίου και νιτρώδες νατρίου από ένα εκχύλισμα από κυνόροδα και να χρησιμοποιηθεί ως σταθεροποιητής χρώματος και υφής στα γερμανικά λουκάνικα. Το εκχύλισμα του κυνόροδου προστάτευε το προϊόν από την οξείδωση της πρωτεΐνης αλλά δεν μπόρεσε να αντικαταστήσει πλήρως το νιτρώδες νάτριο (2).
Πλέον πολλές βιομηχανίες καλλυντικών και φαρμάκων επιδιώκουν να αντικαταστήσουν τα συνθετικά προϊόντα με φυσικά συστατικά και, ως εκ τούτου, ορισμένα παραδοσιακά φυτά έχουν μπει στο μικροσκόπιο.
Το έλαιο από τους σπόρους του κυνόροδου χρησιμοποιείται εδώ και καιρό στη Νότια Αμερική για τη θεραπεία όλων των ειδών των δερματικών παθήσεων, καθώς και ως καλλυντικό. Πρόσφατα, μερικά ψυχρά συμπιεσμένα έλαια από σπόρους αγριοτριανταφυλλιάς έχουν εισαχθεί στην βιομηχανία τροφίμων στην Ευρώπη.
Η Επεξεργασία του κυνόροδου
Για εμπορικούς σκοπούς, τα κυνόροδα είναι συνήθως αφυδατωμένα. Μερικές φορές, οι καρποί που συλλέγονται απλώνονται στο έδαφος για να στεγνώσουν στον ήλιο, αλλά αυτό μπορεί να οδηγήσει σε μυκητιασική μόλυνση.
Επιπλέον, η παρατεταμένη αφυδάτωση σε χαμηλές θερμοκρασίες μπορεί να οδηγήσει σε μείωση κατά 90% της περιεκτικότητας σε βιταμίνη C, πιθανότατα λόγω ενζυματικής αποικοδόμησης κατά τη μακροχρόνια έκθεση σε συνθήκες υψηλής υγρασίας.
Οι εμπορικές εταιρείες χρησιμοποιούν στεγνωτήρια ζεστού αέρα, αλλά οι περισσότερες από τις επιθυμητές ενώσεις είναι θερμοευαίσθητες και ευαίσθητες στο οξυγόνο, και ως εκ τούτου η ξήρανση οδηγεί σε απώλεια χρώματος και βιταμινών, καθώς και υποβάθμιση των θρεπτικών συστατικών. Οι απώλειες μπορούν να μειωθούν με προσεκτική βελτιστοποίηση του προφίλ θερμοκρασίας.
Για τη διατήρηση των καροτενοειδών, οι χαμηλές θερμοκρασίες έχουν αναφερθεί ως οι πιο ευεργετικές, πιθανώς επειδή αυτές έχουν πολλούς διπλούς δεσμούς και είναι ευαίσθητες στην οξείδωση που ενισχύεται, π.χ. από το φως και την αυξημένη θερμοκρασία.
Το φυλλικό και η βιταμίνης C διατηρήθηκαν σε ικανοποιητικά επίπεδα όταν η αποξήρανση των καρπών έγινε σε υψηλή θερμοκρασία (90 ° C) με τα κυνόροδα να είναι κομμένα σε φέτες. Επίσης ικανοποιητικά επίπεδα κατακράτησης βιταμίνης C επιτεύχθηκαν με ξήρανση με μίγμα CO2 ή με ξήρανση με κατάψυξη.
Κατά την διαδικασία παραγωγής σκόνης από άγριο τριαντάφυλλο, το περισσότερο από το 85% του ασκορβικού οξέος συνήθως χάνεται.
Παραδοσιακά, το έλαιο από τους σπόρους εξάγεται με ψυχρή πίεση (όχι πάνω από 40 ° C) για φάρμακα και τρόφιμα ή με οργανικούς διαλύτες για την κατασκευή καλλυντικών.
Επειδή τα κυνόροδα σπάνια χρησιμοποιούνται σε ακατέργαστη κατάσταση, συμπεραίνουμε ότι οι μέθοδοι επεξεργασίες μετά τη συγκομιδή πρέπει να βελτιστοποιηθούν για τη διατήρηση των πολύτιμων ενώσεων που περιέχονται.
Περιβαλλοντικές συνθήκες και φυτοχημική σύσταση του κυνόροδο
Τόσο οι παγκόσμιες όσο και οι τοπικές περιβαλλοντικές συνθήκες έχουν βαθιές επιπτώσεις στην απόδοση και την ποιότητα της σύστασης των κυνόροδων.
Στην μελέτη των Melville & Pyke παρατηρήθηκε μια συσχέτιση μεταξύ του γεωγραφικού πλάτους και του επιπέδου της βιταμίνης C στους καρπούς των Rosa canina της Αγγλίας. Το ψυχρότερο κλίμα πιθανότατα να οδηγεί σε υψηλότερα επίπεδα βιταμίνης C.
Ομοίως, έχει αναφερθεί αύξηση της περιεκτικότητας σε βιταμίνη Ε όσο αυξάνει το υψόμετρο.
Η διακύμανση της ποσότητας των φυτοχημικών συστατικών, π.χ. βιταμίνη C, επίσης επηρεάζεται από διακύμανση των βροχοπτώσεων από έτος σε έτος, το ύψος της θερμοκρασίας, το ποσοστό ηλιοφάνειας, καθώς και από το στάδιο ωρίμανσης των συλλεχθέντων κυνόροδων (13, 14).
Τα αποτελέσματα της σύνθεσης των θρεπτικών συστατικών και της εκτιμώμενης ενεργειακής αξίας (εκφραζόμενα σε ξηρό βάρους) που λαμβάνονται για τους άγριους καρπούς που συλλέχτηκαν στην Πορτογαλία εμφανίζονται στο Πίνακα 1.
Οι υδατάνθρακες, είναι το πιο άφθονο μακροθρεπτικό συστατικό. Τα κυνόροδα είναι επίσης πλούσια σε διάφορους υδατάνθρακες, μονοσακχαρίτες ή πολυσακχαρίτες όπως κυτταρίνη και άμυλο (3).
Συμπεράνουμε ότι η κατανάλωση αυτών των καρπών ως σνακ είναι μια καλή λύση για να ικανοποιήσουμε το αίσθημα της πείνας λόγω της περιεκτικότητάς τους σε υδατάνθρακες.
Όπως φαίνεται στο Πίνακα 2 τα κυνόροδα περιέχουν ικανοποιητικές ποσότητες σε συνολικά φαινολικά με την α-τοκοφερόλη να είναι η κύρια ένωση.
Το ασκορβικό οξύ είναι η πιο άφθονη βιταμίνη με ιδιαίτερα υψηλά επίπεδα 68 mg/100 g ξηρό βάρος. Το β-καροτένιο βρέθηκε σε μικρές ποσότητες, επίσης ανιχνεύτηκαν μικρές ποσότητες λυκοπένιου. Ως γνωστό η β-καροτίνη σχετίζεται αντίστροφα με το κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου, ενώ το λυκοπενίου συμβάλει στην πρόληψη εμφάνισης χρόνιων ασθενειών
Η σύνθεση των λιπαρών οξέων, ολικά κορεσμένα λιπαρά οξέα (SFA), μονοακόρεστα λιπαρά οξέα (MUFA) και πολυακόρεστα λιπαρά οξέα (PUFA) εμφανίζονται στο Πίνακας 3.
Τα κυριότερα λιπαρά οξέα που βρέθηκαν στα Πορτογαλικά κυνόροδα ήταν το α-λινολενικό οξύ (C18: 3) και λινολεϊκό οξύ (C18: 2). Τα α-λινολενικά και λινολεϊκά οξέα είναι απαραίτητα λιπαρά οξέα καθώς δεν μπορούν να συντεθούν από τον ανθρώπινο οργανισμό, λόγω της έλλειψης του ένζυμου δεσατουράσης που απαιτείται για την παραγωγή τους. Γι ‘αυτό πρέπει να λαμβάνονται από τη διατροφή και προέρχονται από ωμέγα-3 και ωμέγα-6 λιπαρά οξέα, αντίστοιχα. Επιπλέον, μπορούν να μειώσουν το συνολικό ποσό του λίπους στο αίμα (χοληστερόλη), μειώνοντας τον κίνδυνο καρδιαγγειακών παθήσεων.
Συμπεράσματα
Στην εργασία των Barros et al. 2011 (12) βρέθηκε ότι τα κοκκίδια έχουν το υψηλότερο αντιοξειδωτικό δυναμικό.
Οι ώριμοι καρποί έδειξαν τα υψηλότερα περιεχόμενα τοκοφερόλης και β-καροτίνης, καθώς και σωστή αναλογία λιπαρών οξέων ω-6/ω-3.
Οι άγουροι καρποί έδωσαν τα υψηλότερα επίπεδα ασκορβικού οξέος και τα πέταλα αποκάλυψαν την υψηλότερη συγκέντρωση σακχάρων.
Επιπλέον, τα επίπεδα αντιοξειδωτικών που βρέθηκαν τα καθιστούν κατάλληλες πηγές ενώσεων για να χρησιμοποιηθούν εμπορικά για την επιβράδυνση της οξείδωσης των λιπαρών οξέων των τροφίμων, για τη μείωση των επιπτώσεων της γήρανσης και για την πρόληψη ασθενειών που σχετίζονται με το οξειδωτικό στρες, όπως ο καρκίνος και οι καρδιακές παθήσεις.
Παρόλο που το τελευταίο χρονικό διάστημα πολλές υποσχόμενες μελέτες έχουν δημοσιευτεί, απαιτείται περισσότερη έρευνα για να εξακριβωθούν τα βιοδραστικά συστατικά των κυνόροδων. Τόσο τα εργαστηριακά όσο και τα κλινικά πειράματα θα πρέπει να διεξάγονται χρησιμοποιώντας καλά ταυτοποιημένο και τεκμηριωμένο φυτικό υλικό, λαμβάνοντας υπόψη τη γεωγραφική θέση, τις περιβαλλοντικές συνθήκες, τις διαδικασίες συγκομιδής και την μέθοδο επεξεργασίας μετά τη συγκομιδή.
Σύντομη Περιγραφή του φυτού
Φυτό
Είναι θάμνος αυτοφυής, πολυετής, φυλλοβόλος, πολύκλαδος, αγκαθωτός που φτάνει έως και τα 3 μέτρα ύψος, οι βλαστοί είναι καλυμμένα με μικρά, αιχμηρά, αγκιστρωτά αγκάθια (1).
Φύλλα
Τα φύλλα της είναι κατ’ εναλλαγήν σύνθετα, απλά πτεροειδή, περιττόληκτα, με 5-7 φυλλάρια. Τo έλασμα των φυλλαρίων μέχρι 4 εκ. αντίστροφα ωοειδή έως ελλειψοειδή, γυμνά και παρυφές διπλά πριονωτές. Τα παράφυλλα συμφύονται στο κάτω μισό και δεν είναι εύπτωτα (1).
Άνθος
Τα άνθη, αρρενοθήλεα, έχουν χρώμα κυρίως ρόδινο ή λευκό, είναι πτεροειδή, με 5 πέταλα και με σέπαλα που αναδιπλώνονται προς τα πίσω ενώ ο στύλος εξέχει ελαφριά. Περίοδος ανθοφορίας την άνοιξη (1).
Καρπός
Ο καρπός της είναι οβάλ κόκκινο-πορτοκαλί, με πολλούς σπόρους, αχαίνια, στο κέντρο που βρίσκονται ανάμεσα σε πολλές τριχούλες, ωριμάζει το φθινόπωρο σε δεύτερης χρονιάς βλαστούς (1).
Βιβλιογραφία:
- https://www.agriamanitaria.gr/rosa-canina-αγριοτριανταφυλλιά-βότανα-και-θερ/ , Άγρια Μανιτάρια, Βοτανα Θεραπειες Μανιταρια
- Hilde Nybom and Gun Werlemark, 2017 Realizing the Potential of Health-Promoting Rosehips from Dogroses (Rosa sect. Caninae) 2017 Bentham Science Publishers
- Soner Kazaz, Hasan Baydar and Sabri Erb, 2009, Variations in Chemical Compositions of Rosa damascena Mill. and Rosa canina L. Fruits, Czech J. Food Sci., Vol. 27, 2009, No. 3: 178–184.
- Lena Strålsjö, Hanna Åhlin, Cornelia M. Witthöft, Jelena Jastrebova, 2003, Folate determination in Swedish berries by radioprotein-binding assay (RPBA) and high performance liquid chromatography (HPLC), Eur Food Res Technol (2003) 216:264–269 DOI 10.1007/s00217-002-0656-1
- Craita Maria ROSU, Ciprian MANZU, Zenovia OLTEANU, Lacramioara OPRICA, Adrian OPREA, Elena CIORNEA, Maria Magdalena ZAMFIRACHE, 2011, Several Fruit Characteristics of Rosa sp. Genotypes from the Northeastern Region of Romania, Rosu C.M. et al. / Not Bot Horti Agrobo, 2011, 39(2):203-208
- Renata Nowak and Urszula Gawlik-Dziki, 2007, Polyphenols of Rosa L. Leaves Extracts and their Radical Scavenging Activity, From the journal Zeitschrift für Naturforschung C https://doi.org/10.1515/znc-2007-1-206
- Demir, N.; Yildiz, O.; Alpaslan, M.; Hayaloglu, A.A. Evaluation of volatiles, phenolic compounds and antioxidant activities of rose hip (Rosa L.) fruit in Turkey. LWT – Food Sci. Technol., 2014, 57, 126-133.
- Nowak, R. Fatty acids composition in fruits of wild rose species. Acta Societatis Botanicorum Poloniae, 2005, 74, 229-235.
- Nowak Renata, 2006, Determination of ellagic acid in pseudofruits of some species of roses. Acta Poloniae Pharmaceutica, 2006, 63, 289-292
- LILLIAN BARROS, ANA MARIA CARVALHO, JORGE SÁ MORAIS, AND ISABEL C.F.R. FERREIRA, 2010, Strawberry-tree, blackthorn and rose fruits: detailed characterization in nutrients and phytochemicals with antioxidant properties, CIMO/Escola Superior Agrária, Instituto Politécnico de Bragança, Campus de Santa Apolónia, Apartado 1172, 5301-855 Bragança, Portugal.
- Reyhaane Armin, Σταματίνα Παπαγεωργίου, 2016, Μελέτη της δυνατότητας μείωσης της βιοδιαθεσιμότητας του χαλκού, μέσω της σύμπλέξης με οργανικούς υποκαταστάτες περιεχομένους σε αφεψήματα υπερτροφών και βοτάνων, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, πτυχιακή εργασία.
- LILLIAN BARROS, ANA MARIA CARVALHO, ISABEL C.F.R. FERREIRA, 2011, Exotic fruits as a source of important phytochemicals: Improving the traditional use of Rosa canina fruits in Portugal, Mountain Research Centre, CIMO-ESA, Polytechnic Institute of Bragança, Campus de Santa Apolónia, Apartado 1172, 5301-854 Bragança, Portugal.
- Lăcrămioara OPRICA, Cristina BUCSA, Maria Magdalena ZAMFIRACHE, 2014, Ascorbic Acid Content of Rose Hip Fruit Depending on Altitude, Faculty of Biology, Alexandru Ioan Cuza University, Iasi, Romania
- Mehmet Ramazan Bozhuyuk, Sezai Ercisli, Neva Karatas, Halina Ekiert, Hosam O. Elansary and Agnieszka Szopa, 2021, Morphological and Biochemical Diversity in Fruits of Unsprayed Rosa canina and Rosa dumalis Ecotypes Found in Different Agroecological Conditions, Sustainability 2021, 13, 8060. https://doi.org/10.3390/su13148060
Σου αρέσει αυτή τη δημοσίευση; Μοιράσου το με φίλους!
Δείτε επίσης:
