Agaricus arvensis
Είναι ένα εξαιρετικά νόστιμο μανιτάρι, συνοδεύει και νοστιμεύει πολλά πιάτα. Καρποφορεί καλοκαίρι και φθινόπωρο σε ομάδες, συνηθισμένο σε λιβάδια, σε ξέφωτα, (σε άκρες δασικών δρόμων) όπου υπάρχει άφθονη σάπια οργανική ύλη και σε βοσκοτόπους που συνήθως σχηματίζει κύκλους.
Συστηματική ταξινόμηση:
Phylum (Συνομοταξία) : Basidiomycota
Class (Ομοταξία) : Agaricomycetes
Order (Τάξη) : Agaricales
Family (Οικογένεια): Agaricaceae
Genus (Γένος) : Agaricus
Species (Είδος) : A. arvensis
Επιστημονική ονομασία: Agaricus arvensis Schaeff.
Συνώνυμα: Psalliota arvensis (Schaeff.) P Kumm., Agaricus osecanus Pilát
Ελληνική ονομασία: Αγαρικό των αγρών
Περιγραφή:
Ο πίλος (καπέλο) έχει διάμετρο από 8-10 εκατοστά, σπάνια έως 20 εκ. είναι ημισφαιρικό και λείο ή ελαφρά φολιδωτό στην αρχή, κυρτό, σχεδόν επίπεδο και ρυτιδιασμένο στην ωριμότητα. Έχει λευκό χρώμα, κιτρινίζει σταδιακά με την ωρίμανση, όταν όμως πιεσθεί ή στα κτυπημένα σημεία κιτρινίζει έντονα.
Τα ελάσματα του είναι ελεύθερα, απαλό ροζ στη νεαρή ηλικία, καφέ αργότερα και σκούρο καφετί στην ωριμότητα.
Ο στύπος (πόδι) έχει ύψος 4-14 και διάμετρο 1-3,5 εκατοστά, είναι λευκός με μικρή βόλβα και μεμβρανώδες λευκό, διπλό, επίμονο δακτυλίδι το οποίο είναι οδοντωτό στο κάτω μέρος του. Το πόδι είναι λείο πάνω από το δακτυλίδι και μερικές φορές ινώδες κάτω από αυτό. Όταν κοπεί στη βάση του αργεί να πάρει ελαφρά κίτρινη απόχρωση.
Η σάρκα του είναι λευκή με ευχάριστη έντονη οσμή γλυκάνισου και με γλυκιά γεύση, μετά από κοπή η βάση του κιτρινίζει αργά.
Το αποτύπωμα των σπορίων του έχει χρώμα καφέ-ιώδες.
Ομοιότητες:
Βεβαιωθείτε ότι είστε σε θέση να αναγνωρίζεται τις θανατηφόρες Amanita από τα εδώδιμα Agaricus.
Μια χρήσιμη οπτική διαφορά μεταξύ του εδώδιμου Agaricus arvensis και του τοξικού Agaricus xanthodermus είναι ότι όταν κόβεται στη βάση του ποδιού το Agaricus arvensis δεν μετατρέπονται γρήγορα σε έντονο κίτρινο χρώμα ενώ το Agaricus xanthodermus μετατρέπει σε έντονο κίτρινο αμέσως με τη κοπή και την έκθεση του στον αέρα. Επίσης το Agaricus xanthodermus μυρίζει δυσάρεστα με μια οσμή που θύμιζε ιώδιο ή μελάνι που γίνεται πιο έντονη κατά το μαγείρεμα, αντί του γλυκάνισου που αναδύει το Agaricus arvensis.
Το εδώδιμο Agaricus urinascens var. urinascens (συνώνυμο Agaricus macrosporus) είναι παρόμοιο σε εμφάνιση καρποφορεί και αυτό σε ανοικτά λιβάδια και σε δασικά ξέφωτα αλλά δεν κιτρινίζει όταν κοπεί, αντίθετα δεν μεταχρωματίζεται ή ροδίζει ελαφρώς στη βάση του ποδιού.
Το εδώδιμο Agaricus silvicola είναι πιο δενδρόβιο και με εύθραυστο και λεπτό δαχτυλίδι.
Μαγείρεμα:
Υπάρχουν αναφορές ότι το εξαιρετικά αυτό νόστιμο μανιτάρι έχει την τάση να συσσωρεύει βαρέα μέταλλα, όπως χαλκό και κάδμιο.
Τρώγεται όλο το μανιτάρι αφού καθαριστή με πινέλο και με καθαρό σφουγγαράκι.
Καλό είναι να μαγειρεύεται πολύ σύντομα μετά τη συγκομιδή, ώστε να μην χάνεται με στη συντήρηση το έντονο άρωμα γλυκάνισου-αμυγδάλου.
Είναι πολύ εύκολο στο μαγείρεμα γιατί έχει μαλακή σάρκα, γίνονται ψητά στα κάρβουνα με βούτυρο και αλάτι, τηγανιτά με κρεμμύδια ή και με σκόρδο, πανέ, στιφάδο, φρικασέ, σε τάρτες ή πίτες σε συνταγές με ριζότο, με λαζάνια, σε ομελέτα, σε σούπες, μπορούν να συνοδεύσουν πιάτα με κοτόπουλο, με χοιρινό.
Τα ώριμα επειδή έχουν μαύρα ελάσματα δίνουν ένα άσχημο χρώμα στη σούπα γι’ αυτό καλό είναι να χρησιμοποιούμε νεαρά καρποσώματα.
Συντήρηση:
Τα σκουλήκια τρελαίνονται για τα αγαρικά, δεν είναι λίγες οι φορές που τα έχουμε βρει σκουληκοφαγωμένα. Συντηρούνται στο ψυγείο για λίγες μέρες ανάλογα το στάδιο ανάπτυξης , και στην κατάψυξη για αρκετούς μήνες, σε λάδι ή σε τουρσί.
Πηγή: en.wikipedia.org, first-nature.com, www.funghiitaliani.it
Οδηγός Ταυτοποίησης
Ο πίλος (καπέλο) έχει διάμετρο από 8-10 εκατοστά, σπάνια έως 20 εκ. είναι ημισφαιρικό και λείο ή ελαφρά φολιδωτό στην αρχή, κυρτό, σχεδόν επίπεδο και ρυτιδιασμένο στην ωριμότητα. Έχει λευκό χρώμα, κιτρινίζει σταδιακά με την ωρίμανση, όταν όμως πιεσθεί ή στα κτυπημένα σημεία κιτρινίζει έντονα.
Τα ελάσματα του είναι ελεύθερα, απαλό ροζ στη νεαρή ηλικία, καφέ αργότερα και σκούρο καφετί στην ωριμότητα.
Ο στύπος (πόδι) έχει ύψος 4-14 και διάμετρο 1-3,5 εκατοστά, είναι λευκός με μικρή βόλβα και μεμβρανώδες λευκό, διπλό, επίμονο δακτυλίδι το οποίο είναι οδοντωτό στο κάτω μέρος του. Το πόδι είναι λείο πάνω από το δακτυλίδι και μερικές φορές ινώδες κάτω από αυτό. Όταν κοπεί στη βάση του αργεί να πάρει ελαφρά κίτρινη απόχρωση.
Η σάρκα του είναι λευκή με ευχάριστη έντονη οσμή γλυκάνισου και με γλυκιά γεύση, μετά από κοπή η βάση του κιτρινίζει αργά.
Έχει χρώμα καφέ-ιώδες.
Καρποφορεί καλοκαίρι και φθινόπωρο σε ομάδες, συνηθισμένο σε λιβάδια, σε ξέφωτα, (σε άκρες δασικών δρόμων) όπου υπάρχει άφθονη σάπια οργανική ύλη και σε βοσκοτόπους που συνήθως σχηματίζει κύκλους.
Είναι ένα εξαιρετικά νόστιμο μανιτάρι, συνοδεύει και νοστιμεύει πολλά πιάτα.
Μια χρήσιμη οπτική διαφορά μεταξύ του εδώδιμου Agaricus arvensis και του τοξικού Agaricus xanthodermus είναι ότι όταν κόβεται στη βάση του ποδιού το Agaricus arvensis δεν μετατρέπονται γρήγορα σε έντονο κίτρινο χρώμα ενώ το Agaricus xanthodermus μετατρέπει σε έντονο κίτρινο αμέσως με τη κοπή και την έκθεση του στον αέρα. Επίσης το Agaricus xanthodermus μυρίζει δυσάρεστα με μια οσμή που θύμιζε ιώδιο ή μελάνι που γίνεται πιο έντονη κατά το μαγείρεμα, αντί του γλυκάνισου που αναδύει το Agaricus arvensis.
Το εδώδιμο Agaricus urinascens var. urinascens (συνώνυμο Agaricus macrosporus) είναι παρόμοιο σε εμφάνιση καρποφορεί και αυτό σε ανοικτά λιβάδια και σε δασικά ξέφωτα αλλά δεν κιτρινίζει όταν κοπεί, αντίθετα δεν μεταχρωματίζεται ή ροδίζει ελαφρώς στη βάση του ποδιού.
Το εδώδιμο Agaricus silvicola είναι πιο δενδρόβιο και με εύθραυστο και λεπτό δαχτυλίδι.
Σου αρέσει αυτή τη δημοσίευση; Μοιράσου το με φίλους!
