Ιπποκάστανια Αγριοκαστανιά

Aesculus hippocastanum Ιπποκάστανια Αγριοκαστανιά

Δεν πρέπει να συνδέουμε την Aesculus hippocastanum Ιπποκάστανια Αγριοκαστανιά με την Καστανιά Castanea sativa , οι καρποί του δέντρου αυτού, τα ιπποκάστανα ή αγριοκάστανα δεν τρώγονται. Η αγριοκαστανιά παλαιότερα, δινόταν και στα άλογα, όταν πάθαιναν κολικό και γι’ αυτό έχει πάρει το όνομα hippocastanum (ίππος + κάστανο).

Επιστημονική ονομασία: Aesculus hippocastanum L. 1753

Συνώνυμα: Aesculus asplenifolia, Aesculus castanea, Aesculus memmingeri, Aesculusprocera, Hippocastanum vulgare Gaertn.

Ελληνική ονομασία: Αίσκουλος η Ιπποκαστανέα

Κοινή ονομασία: Άγρια καστανιά, Aγριοκαστανιά, Ιπποκαστανέα, Ιπποκαστανιά, Πικροκαστανιά, horse chestnut

Περιγραφή
Βιότοπος
Συστατικά
Το μέλι της αγριοκαστανιάς
Θεραπευτικές ιδιότητες
Ομοιοπαθητικο
Έλαιο Ιπποκαστανιάς
Κρεμα Αλοιφη
Βάμμα
Τρόποι παρασκευής
Παρενέργειες
Φωτογραφίες του δέντρου
Άλλες χρήσεις
Παρόμοια άρθρα

Περιγραφή, Βιότοπος:

Η Ιπποκαστανιά είναι πολυετές φυλλοβόλο, της οικογένειας των Aceraceae, δέντρο με ύψος μέχρι 25 μέτρα.

Τα σκούρο-πράσινα, σχεδόν λεία φύλλα της είναι μεγάλα και σύνθετα, συγκροτούνται από 5-7 φυλλάρια με λογχοειδή βάση, αντωοειδή και ακανόνιστα πριονωτά.

Τα λευκά της άνθη της Ιπποκαστανιάς έχουν ρόδινες κηλίδες είναι διαταγμένα σε πυραμιδοειδής ταξιανθίες ή σε σχεδόν κυλινδρικές, θα το δούμε ανθισμένο από το Μάιο έως και τον Ιούνιο ανάλογα με την περιοχή και το υψόμετρο και η συγκομιδή από τον Σεπτέμβριο έως τον Οκτώβριο.

Ο καρπός της, το Ιπποκάστανο, είναι κάψα που περιέχει 1 ή 2 σπέρματα που μοιάζουν με τα κάστανα σκεπασμένους με σκληρό φλοιό. Δεν πρέπει να συνδέουμε την Ιπποκαστανέα με την Καστανιά, οι καρποί του δέντρου αυτού, τα αγριοκάστανα δεν τρώγονται.

Η Ιπποκάστανο φύεται στα ορεινά δάση της Μακεδονίας και της Ηπείρου, στο νομό Φθιώτιδος και σε λίγες περιοχές τις Αττικής.

Συστατικά της Ιπποκαστανιάς:

Η Ιπποκάστανια περιέχει δηλητηριώδεις σαπωνίνες που απορροφώνται ελάχιστα από το ανθρώπινο σώμα και έτσι οι περισσότεροι περνούν χωρίς να βλάπτουν.

Οι δραστικές ουσίες που περιέχει ο σπόρος είναι διάφορες σαπωνίνες όπως αισκιγενίνη (αισκίνη), ταννίνες, ένα γλυκοσίδιο το αισκουλοσίδιο, προανθοκυανιδίνη, καμφερόλη, φραξίνη, αισκουλίνη, φλαβονοειδή (κερσετίνη), τριτερπενοειδείς σαπωνίνες.

O φλοιός της, ο οποίος περιέχει μια κουμαρίνη, την αισκουλίνη και βιταμίνη P, διαθέτει φλεβοτονωτικές ιδιότητες.

Το μέλι της αγριοκαστανιάς, Μελισσοκομικό δέντρο:

Η ιπποκαστανια με άνθηση μέσα Ιουνίου δίνει ένα μέλι με σκούρο χρώμα, εξαιρετικά τονωτικό για τα μελίσσια, αλλά κυρίως άφθονη γύρη άριστης ποιότητας που βοηθά πολύ στην ανάπτυξη μεγάλων πληθυσμών.

Η ιπποκαστανια παράγει μεγάλες ποσότητες νέκταρ που ανυπόμονα συλλέγονται από τις μέλισσες, όπως είναι η γύρη. Τόσο το νέκταρ όσο και η γύρη έχουν αναφερθεί να είναι τοξικά για τις μέλισσες, όταν καταναλώνονται ως τη μόνη πηγή χορτονομής.

Πηγή: www.beedoctor.gr

Θεραπευτικές ιδιότητες της ιπποκαστανιάς:

Για θεραπευτική χρήση συλλέγετε ο φλοιός και ο καρπός της αγριοκαστανιάς που περιέχουν τις ουσίες κουμαρίνη, την αισκουλίνη και βιταμίνη P οι οποίες διαθέτουν φλεβοτονωτικές ιδιότητες και δυναμώνουν τα τριχοειδή αγγεία καταπραΰνει τους πόνους των αιμορροϊδικών κρίσεων.

Η αγριοκαστανιά έχε σημαντικές θεραπευτικές ιδιότητες, έχει αποδειχθεί αποτελεσματική για προβλήματα που δημιουργούνται από την ελαττωμένη παροχή αίματος στις φλέβες.

Ανακουφίζει συμπτώματα μυρμιγιάσματος, πόνων, κνησμού, κόπωσης και αίσθημα βάρους ή κρύου που συνδέεται με κακή κυκλοφορία στα πόδια.

Για την θεραπεία της φθομβοφλεβίτιδας χρησιμοποιείται το αφέψημα ή το βάμμα του βοτάνου. Αυτό μαλακώνει και σταδιακά διαλύει και απορροφά τους θρόμβους, μαλακώνει τους πόνους και ελαττώνει τα πρηξίματα.

Η Αesculus hippocastanum ως ομοιοπαθητικο

Ως ομοιοπαθητικό φάρμακο χρησιμοποιείται σε φλεβική συμφόρηση και στάση, κακή κυκλοφορία, επιδείνωση με τη ζέστη, και μετά το πρωϊνό ξύπνημα.

Σε αιμορροϊδες, συχνά συνοδευόμενες από πόνο στο ινιακό οστό. Η θεραπεία αυτή είναι απαραίτητη όταν οι αιμορροΐδες έχουν πληγή, είναι πρησμένες και πονούν. Ο πόνος μπορεί να διαρκέσει για ώρες.

Χρησιμοποιείται ενάντια στο άσθμα και τα βρογχικά, σε φλεγμονές, βήχα και κοκίτη, Συνίσταται σε φλεγμονές των νεφρών, πέτρες των νεφρών, στη διάρροια και τη βρουκέλωση

Το Έλαιο Ιπποκαστανιάς

Είναι στυπτικό έλαιο, τονωτικό του κυκλοφορικού βελτιώνοντας την κυκλοφορία του αίματος. Χρησιμοποιείται για τη θεραπεία προβλημάτων όπως η φλεβίτιδα, οι κιρσοί και οι αιμορροΐδες.

Ενδυναμώνει τα κύτταρα του δέρματος προσφέροντας αντιγηραντική δράση είναι ιδανικό έλαιο για την αντιμετώπιση της κυτταρίτιδας και αντιμετωπίζει το πρήξιμο στα πόδια και το αίσθημα κόπωσης.

Τρόποι παρασκευής:

Το καλύτερο σκεύασμα για εσωτερική χρήση είναι το βάμμα ιπποκαστανιάς (2,5 ml τρεις φορές την ημέρα), το οποίο διατίθεται και σε ταμπλέτες.

Για τις αιμορροΐδες χρησιμοποιούμε το αφέψημα του φλοιού σε καθιστικά μπάνια ή κλύσματα.

Το έγχυμα της ιπποκαστανιάς παρασκευάζεται ρίχνοντας σε 2-3 κουταλάκια του τσαγιού ξηρό βότανο ένα φλιτζάνι βραστό νερό. Το αφήνουμε για 15 λεπτά, ανακατεύοντας συνέχεια το σουρώνουμε και το πίνουμε κατά τη διάρκεια της ημέρας.

Για εξωτερική χορήγηση σε μορφή κρέμας ή αλοιφής η ιπποκαστανιά βοηθά στην αντιμετώπιση της κυτταρίτιδα και της γήρανσης του δέρματος.

Παρενέργειες Αντενδείξεις:

Δεν επιτρέπεται να χρησιμοποιείται από άτομα που πάσχουν από νεφρική ανεπάρκεια. Αποφύγετε αν η λήψη βαρφαρίνης μπορεί να επηρεάσει την αντιπηκτική θεραπεία

Σε μεγάλες ποσότητες να αφαιρούμε τον φλοιό των σπόρων γιατί μπορεί να είναι τοξικός.

Δεν πρέπει να χρησιμοποιείται εξωτερικά σε σκασμένο δέρμα γιατί οι σαπωνίνες που περιέχει μπορούν να ερεθίσουν την περιοχή. Αν το δέρμα δεν είναι σκασμένο η χρήση του βοτάνου είναι ασφαλής.

Μπορεί να προκύψει δηλητηρίαση από τα χλωρά περιβλήματα των καρπών, η οποία εκδηλώνεται με γαστρεντερίτιδα, μυδρίαση, ερυθρότητα προσώπου και υπνηλία. Μπορεί επίσης, να εκδηλωθεί αλλεργική αντίδραση, κεφαλαλγία, στομαχικές διαταραχές, ζάλη και κνησμός.

Φωτογραφίες του δέντρου Αγριοκαστανιά ή Ιπποκάστανια

Άλλες χρήσεις:

Ο σπόρος μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως υποκατάστατο του καφέ.

Οι σπόροι είναι πλούσιοι σε σαπωνίνες, οι οποίοι πρέπει να αφαιρεθούν πριν χρησιμοποιηθούν ως τρόφιμα και δυστυχώς η διαδικασία αυτή αφαιρεί και πολλά από τα μέταλλα και τις βιταμίνες, αφήνοντας κυρίως άμυλο. Από τον σπόρο πρέπει να απομακρυνθούν οι τοξίνες προτού γίνει ασφαλής για κατανάλωση, οι Ινδοί το κάνουν με αργό ψήσιμο των καρπών (πράγμα που θα καθιστούσε τους σαπωνίνες αβλαβές), στη συνέχεια τους κόβουν σε λεπτές φέτες, τους βάζουν σε μια υφασμάτινη σακούλα και τους αποξηραίνουν σε ρεύμα αέρα για 2 – 5 ημέρες.

Ο φλοιός και τα άνθη περιέχουν χρήσιμες χρωστικές ουσίες για μάλλινα και διάφορα υφάσματα, δίνοντας γρήγορα και ωραία χρώματα , κίτρινο, πορτοκαλί και κυρίως καφέ.

Σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες χρησιμοποιείται κυρίως για δεντροστοιχίες στα πάρκα και τους δρόμους των μεγάλων πόλεων.

Η παρουσίαση των βοτάνων σε καμιά περίπτωση δεν αποτελεί συνταγή και έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα.