Dioscorea communis Οβριά Αβρωνιά

Tamus communis Οβριά Αβρωνιά

Η Tamus communis Οβριά Αβρωνιά πλέον Dioscorea communis, είναι μια εξαιρετική τροφή, συλλέγονται οι τρυφεροί βλαστοί, στους οποίους η γεύση είναι πικρή γι’ αυτό ζεματίζονται και πετιέται το πρώτο νερό πριν καταναλωθούν. Φυτό της οικογένειας των Dioscoreaceae, είναι εγγενές και διαδεδομένο σε όλη τη νότια και κεντρική Ευρώπη, τη βορειοδυτική Αφρική και τη δυτική Ασία , από την Ιρλανδία έως τις Καναρίους Νήσους , ανατολικά έως το Ιράν και την Κριμαία. Είναι το μοναδικό είδος του γένους που φύεται σε όλη την Ελλάδα, σε δασικές περιοχές, είναι ένα τυπικό φυτό του δάσους, σε θαμνώδεις εκτάσεις, σε φράκτες, σε ελαιώνες και σε ξερολιθιές.

Επιστημονική ονομασία: Dioscorea communis (L.) Caddick & Wilkin

Συνώνυμα: Dioscorea communis,. Tamus cretica L. Tamus racemosa Gouan Σμίλαξ rubra Willd. Tamus cordifolia Stokes Tamus edulis Lowe Tamus Norsa Lowe Dioscorea canariensis Webb & Berthel. Tamus canariensis Willd. ex Kunth Tamus parviflora Kunth Tamus baccifera St.-Lag. Tamus cirrhosa Hausskn. ex Bornm.

Ελληνικές ονομασίες: Τάμος ο κοινός, Βρυωνία η κοινή, Αβρωνία.

Κοινές ονομασίες: Οβρυά, Αβρουνιά, Αβρουνία, Αβρωνιά, Βρουνία, Ρουνιά, Αδρανιά, Βρυωνία, Βρυωνιά, Οβριές, Αβρωνίες, Άμπελος η λευκή, Black bryony, Lady’s-seal, Black bindweed.

Περιγραφή, Βιότοπος:

Είναι μια πολυετής αναρριχώμενη πόα, της οικογένειας των Dioscoreaceae, με βλαστό αυλακωτό, αριστερόστροφο και με ύψος από 2-4 μέτρα, με κονδυλώδες ρίζωμα, μελανό εξωτερικά.

Τα φύλλα είναι κατ’ εναλλαγή, σε σχήμα καρδιάς και οξύληκτα, με λαμπερό πράσινο χρώμα, με 3-9 έντονες νευρώσεις και με 2 μικρά παράφυλλα στη βάση τους.

Είναι φυτό δίοικο, με ξεχωριστά αρσενικά και θηλικά φυτά, τα άνθη σε ταξιανθία βότρυ, πράσινο-κιτρινωπού χρώματος, με διάμετρο 3-6 χιλιοστά. Περίοδος ανθοφορίας από Απρίλιο-Ιούνιο.

Ο τοξικός καρπός της είναι σαρκώδη κόκκινη ράγα μήκους έως 1 εκατοστό και με σφαιρικά σπέρματα.

Φύεται σε όλη τη χώρα σε δασικές περιοχές, σε θαμνώδεις εκτάσεις, σε φράκτες, σε ελαιώνες και σε ξερολιθιές. Από τέλος Φεβρουαρίου και κατά την διάρκεια της Άνοιξη συλλέγονται οι τρυφερές κορυφές των βλαστών.

Εδωδιμότητα:

Οι οβριές δεν τρώγονται ωμές καθώς είναι ελαφρώς τοξικές. Είναι δηλητηριώδες φυτό με θερμοδιαλυτές τοξίνες δηλαδή καταστρέφονται μετά το μαγείρεμα.

Η αβρωνιά ως τροφή ενδείκνυται για εντερικές παθήσεις, περιέχει μαγνήσιο, φώσφορο, ασβέστιο, κάλιο, μαγγάνιο, κοβάλτιο, διάφορες βιταμίνες, και την διουρητική ουσία ασπεργίνη.

Οι ράγες περιέχουν μία τοξική ουσία που ονομάζεται διοσγενίνη ενώ το ρίζωμα του φυτού περικλείει πολλούς κρυστάλλους οξαλικού ασβεστίου και μία ουσία που δρα ως ισταμίνη.

Η αβρωνιά είναι εξαιρετική τροφή, συλλέγονται οι τρυφεροί βλαστοί, η γεύση τους είναι πικρή γι’ αυτό ζεματίζονται και πετιέται το πρώτο νερό πριν καταναλωθούν.

Μαγειρεύονται με διάφορους τρόπους γιαχνί, τηγανιτή με αυγά σε ομελέτα, σαλάτα με λεμόνι ή ξύδι και λάδι, αλλά συνοδεύει πολύ ταιριαστά θαλασσινά και λεμονάτα πιάτα.

Συντήρηση:

Προτιμότερο είναι να καταναλώνονται την μέρα συλλογής τους.

Στο ψυγείο διατηρούνται το πολύ 6 ημέρες τυλιγμένα σε υγρή πετσέτα ή μέσα σε ποτήρι με νερό (τοποθετούνται όρθιες με τη βάση τους μέσα στο νερό).

Για αρκετούς μήνες στην κατάψυξη αφού ζεματιστούν πρώτα.

Θεραπευτικές ιδιότητες, Συνίσταται:

Η αβρωνιά έχει εμετικές, διουρητικές, καθαρτικές και επουλωτικές ιδιότητες.
Δεν χρησιμοποιείται εσωτερικά, αλλά εξωτερικά, εφαρμόζεται ως κατάπλασμα για τη θεραπεία εγκαυμάτων, εκχυμώσεων, σε μώλωπες και σε ρευματικές αρθρώσεις.

Στην ομοιοπαθητική το βάμμα της ρίζας χρησιμοποιείται σε περιπτώσεις εγκαυμάτων από τον ήλιο.

Σήμερα δεν συνηθίζεται η εσωτερική χρήση του βοτάνου λόγω της τοξικότητάς του. Η υπερβολική δόση μπορεί να είναι μοιραία ανάλογα με την ηλικία και τις ιδιαιτερότητες του ασθενούς.

Η παρουσίαση των βοτάνων σε καμιά περίπτωση δεν αποτελεί συνταγή και έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα.

Πηγή: www.herb.gr, en.wikipedia.org, www.pfaf.org, Photo, Photo, Photo, illustration