Rumex acetosa Ξινολάπαθο Αγριοσέσκλο
Τα λουλούδια τρώγονται μαγειρεμένα σαν λαχανικό ή χρησιμοποιούνται ως γαρνιτούρα. Ο ξινός χυμός του φυτού που βγαίνει με την πολτοποίηση των φύλλων σε γουδί, πήζει το γάλα.
Επιστημονική ονομασία: Rumex acetosa L.
Συνώνυμα: Acetosa pratensis, Oxalis vulgaris folilonga, Lapathum acetosa.
Ελληνική ονομασία: Λάπαθον το οξυλάπαθον, Ρούμεξ ο ξυνός, Λάπαθο
Κοινές ονομασίες: Σιδερολάπαθα, Νερολαπάθα, Ξινήθρα, Οξυλίδι, Ατσετόζα, Ολοπαθιά, Αγριολάπαθος, Λάπατο.
Περιγραφή, Βιότοπος
Είναι διετής εύρωστη πόα με ύψος από 10-30 εκατοστά, με ανθοφόρο βλαστό έως 1 μέτρο.
Φύλλα λογχοειδή – βελοειδή, με μακριούς μίσχους.
Άνθη μικρά, κοκκινωπά σε μακρύ πυκνό στάχυ, δίοικα δηλαδή σε κάθε φυτό υπάρχουν στάχυς είτε αρσενικά είτε θηλυκά με περίοδο ανθοφορίας από το Μάιο-Ιούνιο.
Πολύ κοινό σε όλη την Ελλάδα το συναντάμαι σε άκρες δρόμων, σε αμμώδεις αγρούς, σε λιβάδια, σε πεδινές και ορεινές περιοχές.
Για θεραπευτικούς σκοπούς συλλέγονται η ρίζα, τα άνθη, τα φύλλα και τα σπέρματα του φυτού.
Εδωδιμότητα
Συλλέγονται τα φύλλα, οι τρυφεροί βλαστοί, τα άνθοι και οι ρίζες του, το χειμώνα και την άνοιξη. Τα φύλλα τα χρησιμοποιούμε κυρίως σε χορτόπιτες και προσδίδουν μία ενδιαφέρουσα ελαφρά υπόξινη γεύση, καθώς και για ντολμάδες αντί για αμπελόφυλλα, αλλά και σαν λαχανικό με κρέας.
Οι ρίζες τρώγονται κυρίως μαγειρεμένες μπορούν όμως να αποξηρανθούν και να προστεθούν σαν σκόνη στα ζυμαρικά ή να αναμειχθούν με αλεύρια για την παρασκευή ψωμιού και να τους δώσουν εξαίσια γεύση.
Τα λουλούδια τρώγονται μαγειρεμένα σαν λαχανικό ή χρησιμοποιούνται ως γαρνιτούρα.
Ο ξινός χυμός του φυτού που βγαίνει με την πολτοποίηση των φύλλων σε γουδί, πήζει το γάλα.
Δεν πρέπει να καταναλώνονται σε μεγάλες ποσότητες διότι τα φύλλα περιέχουν υψηλά επίπεδα οξαλικού οξέος το οποίο παγιδεύει τα άλλα θρεπτικά συστατικά στα τρόφιμα, κυρίως το ασβέστιο, προκαλώντας έτσι ελλείψεις στον οργανισμό σε ανόργανες ουσίες, η περιεκτικότητα σε οξαλικό οξύ μειώνεται με το μαγείρεμα.
Θεραπευτικές ιδιότητες, Συνίσταται
Είναι διουρητικό, αντιπυρετικό, τονωτικό, κατάλληλο για όσους υποφέρουν από αιμορροΐδες, έλκη του στόματος και του λαιμού, υψηλό πυρετό.
Τα φρέσκα ή αποξηραμένα φύλλα είναι στυπτικά, διουρητικά, καθαρτικά και δροσιστικά, περιέχουν μεγάλη ποσότητα οξαλικού οξέος, στοιχείο πολύτιμο, διότι αναπληρώνει το κάλιο του χάνεται με τα ούρα, επίσης είναι ιδιαίτερα χρήσιμα στη θεραπεία του σκορβούτου.
Το έγχυμα της ρίζας είναι στυπτικό, διουρητικό και αιμοστατικό, τόσο οι ρίζες όσο και οι σπόροι έχουν χρησιμοποιηθεί για να σταματήσουν αιμορραγίες.
Αντενδείξεις:
Πρέπει όμως να αποφεύγεται από όσους υποφέρουν από αρθριτικά, ρευματισμούς, νεύρα και προβλήματα κύστης.
Η παρουσίαση των βοτάνων σε καμιά περίπτωση δεν αποτελεί συνταγή και έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα.
Πηγή: www.pfaf.org
Καλλιέργεια, Πολλαπλασιασμός:
Η καλλιέργειά τους είναι πολύ εύκολη διότι δεν έχουν καμιά ιδιαίτερη ανάγκη, προτιμά τα φωτεινά, υγρά και αρδευόμενα εδάφη και αναπτύσσονται ταχέως.
Σου αρέσει αυτή τη δημοσίευση; Μοιράσου το με φίλους!
