Smyrnium olusatrum Αγριοσέλινο

Το αυτοφυείς Smyrnium olusatrum Αγριοσέλινο φύεται το φθινόπωρο σε χαμηλά υψόμετρα έως τα 700 μέτρα, σε όλη την Ελλάδα εκτός από τη Βόρεια Πίνδο, σε βραχώδη και πετρώδη εδάφη και σε μη καλλιεργούμενα χωράφια.

Επιστημονική ονομασία: Smyrnium olusatrum L.

Ελληνική ονομασία: Σμύρνιον το μελανοσέλινον

Κοινές ονομασίες: Αγριοσέλινο, Σμυρνιό, Ακαριόνας, Σελινόχορτο, alisanders, horse parsley, smyrnium

Περιγραφή, Βιότοπος

Είναι διετής αρωματική πόα της οικογένειας Apiaceae ή Umbelliferae, με ύψος έως 1,5 μέτρο και με βλαστό διακλαδιζόμενο, ισχυρό, γραμμωτό κατά μήκος και κούφιο, με ρίζα ατρακτοειδή και παχιά.

Τα φύλλα έχουν χρώμα ανοικτό-πράσινο, γυαλιστερά, λεία, τα κατώτερα με 3 φυλλάρια, ωοειδή με τμήματα πριονωτά ή οδοντωτά, τα ανώτερα τρίλοβα επιφυή ή με πλατύ κολεό.

Τα μικρά ερμαφρόδιτα άνθη του έχουν κίτρινο χρώμα, σε σφαιρικά σκιάδια με 5-15 άνισες ακτίνες, τα οποία εκφύονται πλευρικά του βλαστού, περίοδος ανθοφορίας από Ιανουάριο-Απρίλιο.

Ο καρπός είναι σχιζοκάρπιο σφαιρικό και αυλακωτό.

Εκτός από το Smyrnium olusatrum L. στην Ελλάδα απαντούν αυτοφυή και τα ακόλουθα:

το Smyrnium perfoliatum subsp. perfoliatum, σε όλη την Ηπειρωτική χώρα εκτός από την κεντρική Ελλάδα

το Smyrnium rotundifolium Mill. = Smyrnium perfoliatum subsp rotundifolium (Mill.) Bonnier & Layens, σε όλη την χώρα σε υψόμετρο από 0-1500

το Smyrnium creticum Mill = Smyrnium apiifolium Willd. = Smyrnium orphanidis Boiss., στη Ανατολική Κεντρική Μακεδονία, στη Στερεά, Πελοπόννησο, στα νησιά του Αιγαίου, Κυκλάδες και Κρήτη

το Smyrnium dimartinoi Raimondo, Mazzola & Spadaro, στις Κυκλάδες.

Εδωδιμότητα

Τα φύλλα και οι τρυφεροί βλαστοί του συλλέγονται από το χειμώνα έως και την Άνοιξη. Χρησιμοποιούνται ωμά σε σαλάτες, βραστά σε σούπες, σε χορτόπιτες, σαν μυρωδικό σε φαγητά με ψάρι και σε ζωμούς κρέατος.

Οι σπόροι του είναι αρωματικοί και χρησιμοποιούνται ως μπαχαρικό, ως υποκατάστατο του πιπεριού και στην παρασκευή αρωματικού αλατιού.

Η ρίζα του μπορεί να μαγειρευτεί και να καταναλωθεί ως λαχανικό ή σαλατικό. Η γεύση τους μοιάζει με του σέλινου, αλλά είναι πιο πικάντικη.

Η παρουσίαση των βοτάνων σε καμιά περίπτωση δεν αποτελεί συνταγή και έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα.

Συστατικά

Το σέλινο περιέχει βιταμίνες A, B1, B2, B6, C, Ε και Κ, πτητικό έλαιο, λεμονίνη και απιόλη, γλυκοσίδια, απιόνη, ελαιώδη ρητίνη, νιτρικό κάλιο, υδροχλωρικό κάλιο, κουμαρίνες και φλαβονοειδή, είναι πλούσια πηγή σιδήρου, ασβεστίου, μαγνησίου, φωσφόρου και επομένως βοηθά τους ταλαιπωρημένους, τους κακοδιάθετους, τους αιώνια αρρωστιάρηδες και τα θύματα του σημερινού πολιτισμού της καλπάζουσας μόλυνσης. Η ρίζα περιέχει χολίνη, άμυλο και φυτικές κόλλες.