Helminthotheca echioides

Helminthotheca echioides Χηροβότανο

Το φυτό Helminthotheca echioides Χηροβότανο φύεται σε όλη τη χώρα, σε πετρώδεις πλαγιές, σε καλλιεργούμενους αγρούς, σε άγονες τοποθεσίες, σε κράσπεδα, σε σκουπιδότοπους και κατά μήκος των δρόμων. Λέγεται ότι οι χήρες, του έχουν μεγαλύτερη αδυναμία, από αυτό και το όνομά του.

Επιστημονική ονομασία: Helminthotheca echioides (L.) Holub 1973

Συνώνυμα: Picris spinosa (DC.) Poir., Picris echioides L. 1753, Helmintia echioides (L.) Gaertn., Crepis echioides (L.) All.

Ελληνική ονομασία: Ελμινθία η εχιοειδής, Πικρίς η εχιοειδής.

Κοινες ονομασίες: Χοιρομουρίδα, Χηροβότανο, Μυρμηγκοβότανο, Πικρίδα, Τσουκρίδα, Αδρές, Μαλλιότσες, Bristly Ox-Tongue.

Ετυμολογία για το Crepis echioides: Το Picris προέρχεται από το ελληνικό picros που σημαίνει «πικρό», σε σχέση με την πικρή γεύση ορισμένων ειδών του γένους. Το επίθετο echioides προέρχεται από την ομοιότητα των φύλλων αυτού του είδους με αυτά του Echium vulgare. Το επίθημα –oides σημαίνει «-όπως».

Προέλευση-Βιότοπος:

Είναι ιθαγενής στις μεσογειακές περιοχές της Ευρώπης αλλά έχει εξαπλωθεί σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων περιοχών της Βόρειας Αμερικής.

Αναπτύσσεται υνήθως σε υγρές τοποθεσίες σε παρυφές δρόμων, χώροι απορριμμάτων, χωράφια, βοσκοτόπια, περιβόλια, αμπέλια, διαμορφωμένες περιοχές, κήποι και άλλα διαταραγμένα ανοιχτά μέρη.

Μπορεί να σχηματίσει πυκνές συστάδες σε λιβάδια και άλλες περιοχές κοντά σε παράκτια λιβάδια.

Περιγραφή:

Το Helminthotheca echioides Χηροβότανο είναι μονοετές ή διετές πόα, της οικογένειας των Asteraceae, με ύψος από 20 έως 100 εκατοστά, με ισχυρό, όρθιο, διακλαδισμένο, τριχωτό, αυλακωτό κατά μήκος βλαστό που φύεται από το ρόδακα. Ρίζα πασσαλώδη.

Τα σκληρά πράσινα φύλλα του έχουν χαρακτηριστικά άσπρα στίγματα και είναι τριχωτά. Τα του ρόδακα είναι κυματοειδή, επιμήκη και στενεύουν προς το μίσχο, άνισα οδοντωτά ή ακανόνιστα πτερόλοβα. Τα του βλαστού καρδιοειδή, περίβλαστα, έχουν μήκος 10-20 εκατοστά.

Τα μικρά, ερμαφρόδιτα, κίτρινα άνθη του φύονται σε ταξιανθία καφάλια, περιβάλλεται από βράκτια σε δύο σπόνδυλους. Εξωτερικά περιβληματικά βράκτια ωοειδή έως ωοειδώς λογχοειδή, συνήθως πλατύτερα από τα εσωτερικά. Ανθίδια κίτρινα. Περίοδος ανθοφορίας από τον Μάρτιο έως και το Μάιο. Το είδος είναι ερμαφρόδιτο (έχει αρσενικά και θηλυκά όργανα) και γονιμοποιείται από τις μέλισσες,

Ο καρπός του είναι ένα κίτρινο αχαίνιο, με μακρύ ράμφος, ωριμάζουν από τον Ιούλιο έως τον Οκτώβριο.

Ομοιότητες:

το κοινό Picris pauciflora Willd., έχει αχαίνια που στενεύουν στην κορυφή ή με βραχύ ράμφος, και μίσχους συχνά παχυνόμενους μετά την άνθηση, αχαίνια ± κυρτά

το κοινό Picris rhagadioloides (L.) Desf. = P. altissima Delile = P. sprengeriana (L.) Poir., έχει εξωτερικά περιβληματικά βράκτια γραμμοειδώς λογχοειδή, παρόμοια με τα εσωτερικά, αχαίνια χωρίς ράμφος που δεν στενεύουν στην κορυφή.

Εδωδιμότητα:

Οι ρόδακες ταα νεαρά φύλλα του βλαστού και οι τρυφερές κορυφές καταναλώνονται ωμά ή μαγειρεμένα, επειδή έχουν μια κάπως πικρή γεύση καλό είναι να συνδυάζονται με άλλα χόρτα.

Τα νεαρά φυτά του μαζεύονται από το φθινόπωρο μέχρι την άνοιξη. Τρώγονται βραστά σκέτα με λαδολέμονο ή σε συνδυασμό με άλλα φαγώσιμα άγρια χόρτα.