Amanita caesarea
Αμανιτης ο καισαρικός
Το Amanita caesarea είναι ένα εξαιρετικά νόστιμο μανιτάρι που συγκαταλέγεται στα κορυφαία είδη γνωστό από τα παλιά χρόνια όπου οι αρχαίοι Ρωμαίοι το είχαν σε μεγάλη εκτίμηση. Το Amanita caesarea είναι διαδεδομένο είδος μανιταριού στη χώρα μας, καρποφορεί καλοκαίρι και φθινόπωρο σε δάση κυρίως πλατύφυλλων, σε ομάδες, είναι θερμόφιλο είδος και γι’ αυτό του αρέσουν τα ξέφωτα και οι άκρες των δρόμων.
Συστηματική ταξινόμηση:
Phylum (Συνομοταξία) : Basidiomycota
Class (Ομοταξία) : Agaricomycetes
Order (Τάξη) : Agaricales
Family (Οικογένεια): Amanitaceae
Genus (Γένος) : Amanita
Species (Είδος) : A. caesarea
Επιστημονική ονομασία: Amanita caesarea (Scop.) Pers. (1801)
Συνώνυμα: Agaricus caesareus Scop.
Ελληνική ονομασία: Αμανίτης ο καισαρικός.
Κοινές ονομασίες: Αυγό, Κοκκινούσκα, Κοκκινομανίταρο ή Νερατζάκι
Περιγραφή:
Ο πίλος (καπέλο) του Amanita caesarea έχει διάμετρο από 7-15 εκατοστά, σπάνια μπορεί να φτάσει και τα 20εκ. Στη νεαρή του ηλικία το συναντάμε με τη μορφή αυγού, κλεισμένο σε λευκή μεμβράνη, ημισφαιρικό μετά και στην ωριμότητα σχεδόν επίπεδο. Έχει χρώμα κίτρινο-πορτοκαλί ή πορτοκαλο-κόκκινο, η επιφάνεια του καπέλου του είναι λεία και έντονα γραμμωτή στη περιφέρεια, σπάνια φέρει λευκά απομεινάρια του πέπλου του σε μορφή ακανόνιστης λευκής πλάκας.
Τα ελάσματα του είναι χρυσαφένια, πλατιά και ελευθέρα.
Ο στύπος (πόδι) έχει ύψος 8-15 και διάμετρο 1-3 εκατοστά, είναι κιτρινωπός, κούφιος εσωτερικά και στη βάση του έχει ευρύχωρη, λευκή, μεμβρανώδες και επίμονη θήκη. Έχει δακτυλίδι μεμβρανώδες, κιτρινωπό, κρεμαστό, γραμμωτό και μεγάλο.
Η σάρκα του είναι λευκή, κίτρινη κάτω από την επιδερμίδα του καπέλου, με ευχάριστη οσμή και γλυκιά γεύση. Τα νεαρά μανιτάρια τρώγονται και ωμά.
Το αποτύπωμα των σπόρων του έχει χρώμα λευκό.
Ομοιότητες:
Το Amanita caesarea είναι εύκολα αναγνωρίσιμο και από έναν αρχάριο. Το κοκκινομανίταρο είναι γενικά ένα θερμόφιλο είδος, αγαπάει τα ασβεστολιθικά εδάφη, τα ξέφωτα δασών, τις άκρες δρόμων, δεν φοβάται τον ήλιο και βγαίνει πάντα στα ίδια σημεία.
Θέλει προσοχή στη διάκριση με το τοξικό, παραισθησιογόνο Amanita muscaria. Το Amanita caesarea έχει πορτοκαλί-κόκκινο καπέλο σπάνια με λευκές ακανόνιστες πλάκες, κίτρινα ελάσματα, κίτρινο πόδι και λευκή ευρύχωρη θήκη, ενώ το Amanita muscaria έχει κόκκινο καπέλο με λευκές νιφάδες, λευκά ελάσματα και διογκωμένη βάση στο πόδι με λευκές ομόκεντρες ζώνες.
Μετά από έντονη βροχή στο Amanita muscaria ξεθωριάζει το κόκκινο καπέλο και πέφτουν οι λευκές νιφάδες με αποτέλεσμα να μοιάζει με το Amanita caesarea, σε αυτή τη περίπτωση εστιάζουμε στη βάση του ποδιού και κοιτάμε αν το μανιτάρι έχει κυπελλόμορφη θήκη ή ομόκεντρες ζώνες. Όταν συλλέγουμε μανιτάρια πρέπει να είμαστε 100% σίγουροι για το κάθε ένα που βάζουμε στο καλάθι μας.
Μοιάζει επίσης με τα εδώδιμα μετά από καλό μαγείρεμα, Amanita crocea var. subnudipes, Amanita crocea, Amanita fulva.
Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δώσουμε στη συλλογή των λεγόμενων αβγών του Amanita caesarea, όταν είναι ακόμα κλεισμένο στη λευκή μεμβράνη, μπορεί να μπερδευτεί με τα τοξικά όταν είναι ωμά Amanita crocea var. subnudipes, Amanita crocea, Amanita fulva, το τοξικό Amanita muscaria και ακόμα χειρότερα με το θανατηφόρο Amanita phalloides. Πάντα κάνουμε τομή και κοιτάμε το χρώμα των ελασμάτων που είναι κιτρινωπά στο Amanita caesarea ενώ στα άλλα είναι λευκά.
Δύο παραδείγματα ανώριμων Amanita , ένα θανατηφόρο και ένα βρώσιμο.
Δύο παραδείγματα ανώριμων Amanita , ένα τοξικό και ένα βρώσιμο.
Μαγείρεμα:
Η σάρκα του είναι παχιά και τρυφερή με πορτοκαλιά απόχρωση κάτω από την επιδερμίδα του καπέλου.
Το Amanita caesarea λόγω της τρυφερότητας της σάρκας του θέλει λεπτό χειρισμό στο μαγείρεμα. Τα νεαρά και φρέσκα τρώγονται ωμά σε σαλάτες και δίνει απίστευτη νοστιμιά στις σούπες. Γίνετε επίσης ψητό στα κάρβουνα με βούτυρο και αλάτι, συνοδεύει ομελέτες, και ταιριάζει πολύ με κρέμα γάλακτος, σε πιάτα με ριζότο, με λαζάνια, με κοτόπουλο, με χοιρινό, σε τάρτες ή πίτες.
Συντήρηση:
Το Amanita caesarea συντηρείται στο ψυγείο για αρκετές μέρες και στη κατάψυξη για μικρό χρονικό διάστημα, περίπου 3 μήνες στη κατάψυξη. Αποξηραμένο χάνει τα οργανοληπτικά του χαρακτηριστικά και διαλύεται στο μαγείρεμα.
Πηγή: en.wikipedia.org/wiki, Photography Wikimedia Commons, Author Archenzo Date 11 September 2005
Οδηγός Ταυτοποίησης
Ο πίλος (καπέλο) του Amanita caesarea έχει διάμετρο από 7-15 εκατοστά, σπάνια μπορεί να φτάσει και τα 20εκ. Στη νεαρή του ηλικία το συναντάμε με τη μορφή αυγού, κλεισμένο σε λευκή μεμβράνη, ημισφαιρικό μετά και στην ωριμότητα σχεδόν επίπεδο. Έχει χρώμα κίτρινο-πορτοκαλί ή πορτοκαλο-κόκκινο, η επιφάνεια του καπέλου του είναι λεία και έντονα γραμμωτή στη περιφέρεια, σπάνια φέρει λευκά απομεινάρια του πέπλου του σε μορφή ακανόνιστης λευκής πλάκας.
Τα ελάσματα του είναι χρυσαφένια, πλατιά και ελευθέρα.
Ο στύπος (πόδι) έχει ύψος 8-15 και διάμετρο 1-3 εκατοστά, είναι κιτρινωπός, κούφιος εσωτερικά και στη βάση του έχει ευρύχωρη, λευκή, μεμβρανώδες και επίμονη θήκη. Έχει δακτυλίδι μεμβρανώδες, κιτρινωπό, κρεμαστό, γραμμωτό και μεγάλο.
Η σάρκα του είναι λευκή, κίτρινη κάτω από την επιδερμίδα του καπέλου, με ευχάριστη οσμή και γλυκιά γεύση. Τα νεαρά μανιτάρια τρώγονται και ωμά.
Έχει χρώμα λευκό
Το Amanita caesarea είναι διαδεδομένο είδος μανιταριού στη χώρα μας, καρποφορεί καλοκαίρι και φθινόπωρο σε δάση κυρίως πλατύφυλλων, σε ομάδες, είναι θερμόφιλο είδος και γι’ αυτό του αρέσουν τα ξέφωτα και οι άκρες των δρόμων.
Είναι ένα εξαιρετικά νόστιμο μανιτάρι που συγκαταλέγεται στα κορυφαία είδη.
Το Amanita caesarea είναι εύκολα αναγνωρίσιμο και από έναν αρχάριο. Το κοκκινομανίταρο είναι γενικά ένα θερμόφιλο είδος, αγαπάει τα ασβεστολιθικά εδάφη, τα ξέφωτα δασών, τις άκρες δρόμων, δεν φοβάται τον ήλιο και βγαίνει πάντα στα ίδια σημεία.
Θέλει προσοχή στη διάκριση με το τοξικό, παραισθησιογόνο Amanita muscaria. Το Amanita caesarea έχει πορτοκαλί-κόκκινο καπέλο σπάνια με λευκές ακανόνιστες πλάκες, κίτρινα ελάσματα, κίτρινο πόδι και λευκή ευρύχωρη θήκη, ενώ το Amanita muscaria έχει κόκκινο καπέλο με λευκές νιφάδες, λευκά ελάσματα και διογκωμένη βάση στο πόδι με λευκές ομόκεντρες ζώνες.
Μετά από έντονη βροχή στο Amanita muscaria ξεθωριάζει το κόκκινο καπέλο και πέφτουν οι λευκές νιφάδες με αποτέλεσμα να μοιάζει με το Amanita caesarea, σε αυτή τη περίπτωση εστιάζουμε στη βάση του ποδιού και κοιτάμε αν το μανιτάρι έχει κυπελλόμορφη θήκη ή ομόκεντρες ζώνες. Όταν συλλέγουμε μανιτάρια πρέπει να είμαστε 100% σίγουροι για το κάθε ένα που βάζουμε στο καλάθι μας.
Μοιάζει επίσης με τα εδώδιμα μετά από καλό μαγείρεμα, Amanita crocea var. subnudipes, Amanita crocea, Amanita fulva.
Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δώσουμε στη συλλογή των λεγόμενων αβγών του Amanita caesarea, όταν είναι ακόμα κλεισμένο στη λευκή μεμβράνη, μπορεί να μπερδευτεί με τα τοξικά όταν είναι ωμά Amanita crocea var. subnudipes, Amanita crocea, Amanita fulva, το τοξικό Amanita muscaria και ακόμα χειρότερα με το θανατηφόρο Amanita phalloides. Πάντα κάνουμε τομή και κοιτάμε το χρώμα των ελασμάτων που είναι κιτρινωπά στο Amanita caesarea ενώ στα άλλα είναι λευκά.
Σου αρέσει αυτή τη δημοσίευση; Μοιράσου το με φίλους!
