Lactarius sanguifluus Λακτάριος ο αιμορροών
Το κοινό, Lactarius sanguifluus Λακτάριος ο αιμορροών, είναι από τα πιο νόστιμα μανιτάρια του γένους, καρποφορεί κατά μεγάλες ομάδες καλοκαίρι και φθινόπωρο και του πρώτους χειμωνιάτικους μήνες, σε ορεινά και πεδινά δάση διαφορών ειδών πεύκης.
Συστηματική ταξινόμηση:
Phylum (Συνομοταξία) : Basidiomycota
Class (Ομοταξία) : Agaricomycetes
Order (Τάξη) : Russulales
Family (Οικογένεια): Russulaceae
Genus (Γένος) : Lactarius
Species (Είδος) : L. sanguifluus
Επιστημονική ονομασία: Lactarius sanguifluus (Paulet) Fr. (1838)
Συνώνυμα: Hypophyllum sanguifluum Paulet (1811), Lactifluus sanguifluus (Paulet) Kuntze (1891), Lactarius sanguifluus f. roseus Lalli & Pacioni (2003)
Ελληνικές ονομασίες: Λακτάριος ο αιμορροών, Λακτάριος ο αιματορροών
Κοινές ονομασίες: Γεματάς, Κρασουλίτης, Κοκκινίτης
Περιγραφή:
Το καπέλο του έχει διάμετρο από 4-12 εκατοστά, αρχικά κυρτό, σχεδόν επίπεδο αργότερα, χωνιόμορφο και με κυματιστό περιθώριο στην ωριμότητα, ωχρό-πορτοκαλί με κόκκινο-κρασάτες αποχρώσεις, με λίγο ή καθόλου ευδιάκριτες ομόκεντρες ζώνες και στην ωριμότητα με λίγες πρασινωπές κηλίδες.
Τα ελάσματα του πυκνά, με προσφυή ή ελαφρώς κατερχόμενα, συχνά διχαλωτά, ωχρό-πορτοκαλί με ρόδινες αποχρώσεις.
Το πόδι του έχει ύψος 4-6 και διάμετρο 0,8-2,5 εκατοστά, είναι σκληρό, κούφιο, λεπταίνει ελαφρά προς τη βάση του, ιδίου χρώματος με το καπέλο και με κόκκινο-κρασάτες κηλίδες.
Η σάρκα του μόλις τη κόψουμε είναι υπόλευκη και μεταχρωματίζεται σε βαθυκόκκινη, με ευχάριστη οσμή φρούτων και ήπια ή ελαφρά πικρή γεύση. Αν κοπεί ή πιεσθεί παράγει βαθύ κόκκινο-κρασάτο γαλακτώδες υγρό που δεν μεταχρωματίζεται.
Το αποτύπωμα των σπόρων έχει χρώμα ωχροκίτρινο.
Ομοιότητες:
Το συχνό, τοξικό, Lactarius chrysorrheus, μπορεί να έχει πολύ παρόμοιο καπέλο, αλλά έχει λευκό γαλακτώδη υγρό που αμέσως γίνεται θείο-κίτρινο.
Το συχνό, εδώδιμο, εξαιρετικά νόστιμο, Lactarius deliciosus, καρποφορεί σε δάση διαφορών ειδών πεύκης, έχει καπέλο με ομόκεντρες ζώνες και παράγει ένα γαλακτώδη πορτοκαλί υγρό που γίνεται πρασινωπό μετά από 2 ώρες.
Το όχι συχνό, εδώδιμο, εξαιρετικά νόστιμο, Lactarius semisanguifluus, έχει καπέλο χωρίς ή με αμυδρές ομόκεντρες ζώνες που σύντομα πρασινίζει έντονα και παράγει αρχικά πορτοκαλί και σύντομα (σε 5-10 λεπτά) κόκκινο γαλακτώδη υγρό.
Το σπάνιο, εδώδιμο, εξαιρετικά νόστιμο, Lactarius vinosus, καρποφορεί σε ορεινά και πεδινά δάση διαφορών ειδών πεύκης, καπέλο με ομόκεντρες βιολετί-κόκκινες ζώνες και παράγει σκούρο-βυσσινί γαλακτώδες υγρό που δεν μεταχρωματίζεται.
Το κοινό, εδώδιμο, νόστιμο, Lactarius salmonicolor καρποφορεί σε ελατοδάση και παράγει ένα πικάντικο γαλακτώδη πορτοκαλί-ρόδινο αμετάβλητο υγρό.
Που φυτρώνει ο Λακτάριος
Λακταριος ο αιμορροών είναι το πιο νόστιμο μανιτάρι του γένους, φυτρώνει σε μεγάλες ομάδες από το τέλος του καλοκαίρι, όλο το φθινόπωρο και του πρώτους χειμωνιάτικους μήνες, σε ορεινά και πεδινά δάση διαφορών ειδών πεύκης.
Μαγείρεμα:
Είναι ένα νόστιμο μανιτάρι η σάρκα είναι παχιά και σκληρή, έχουν γλυκιά και λίγο πιπεράτη γεύση και ευχάριστη φρουτώδες οσμή.
Οι λακτάριοι τρώγονται τηγανιτά με αλεύρι ολικής άλεσης, γιαχνί και σούπα. Για ποιο υγιεινά στο φούρνο με λάδι, ρίγανη, λεμόνι και σκόρδο.
Επίσης σε συνταγές με ριζότο, με λαζάνια, σε πιάτα με κοτόπουλο, με χοιρινό, φρικασέ, σε τάρτες ή πίτες. Με τα υγρά που βγάζει στο τηγάνισμα φτιάχνουμε νοστιμότατη σάλτσα χωρίς την προσθήκη επιπλέον υλικών.
Συντήρηση:
Ο λακταριος είναι από τα άγρια μανιτάρια που αντέχουν στο ψυγείο για αρκετές μέρες. Αν δεν έχουν σκουλήκια και σίγουρα 2 εβδομάδες.
Συντηρούνται στο ξύδι, στο λάδι και στην άλμη. Επεξεργαζόμαστε μόνο τα υγιές μανιτάρια που δεν έχουν προσβληθεί από σκουλήκια.
Πηγή: www.agriamanitaria.gr/lactarius-deliciosus, www.agriamanitaria.gr/lactarius-chrysorrheus, www.agriamanitaria.gr/lactarius-salmonicolor, http://en.wikipedia.org/wiki
Οδηγός Ταυτοποίησης
Το καπέλο του έχει διάμετρο από 4-12 εκατοστά, αρχικά κυρτό, σχεδόν επίπεδο αργότερα, χωνιόμορφο και με κυματιστό περιθώριο στην ωριμότητα, ωχρό-πορτοκαλί με κόκκινο-κρασάτες αποχρώσεις και με λίγες πορτοκαλιές, γκρίζο-πράσινες ομόκεντρες ζώνες στην ωριμότητα και λίγες πρασινωπές κηλίδες.
Τα ελάσματα του πυκνά, με προσφυή ή ελαφρώς κατερχόμενα, συχνά διχαλωτά, ωχρό-πορτοκαλί με ρόδινες αποχρώσεις,
Το πόδι του έχει ύψος 4-6 και διάμετρο 0,8-2,5 εκατοστά, είναι σκληρό, κούφιο, λεπταίνει ελαφρά προς τη βάση του, ιδίου χρώματος με το καπέλο και με κόκκινο-κρασάτες κηλίδες.
Η σάρκα του μόλις τη κόψουμε είναι υπόλευκη και μεταχρωματίζεται σε βαθυκόκκινη, με ευχάριστη οσμή φρούτων και ήπια ή ελαφρά πικρή γεύση. Αν κοπεί ή πιεσθεί παράγει βαθύ κόκκινο-κρασάτο γαλακτώδες υγρό που δεν μεταχρωματίζεται.
Έχει χρώμα ωχροκίτρινο.
Καρποφορεί κατά μεγάλες ομάδες καλοκαίρι και φθινόπωρο και του πρώτους χειμωνιάτικους μήνες, σε ορεινά και πεδινά δάση διαφορών ειδών πεύκης.
Το κοινό, Lactarius sanguifluus, είναι από τα πιο νόστιμα μανιτάρια του γένους.
Το συχνό, τοξικό, Lactarius chrysorrheus, μπορεί να έχει πολύ παρόμοιο καπέλο, αλλά έχει λευκό γαλακτώδη υγρό που αμέσως γίνεται θείο-κίτρινο.
Το συχνό, εδώδιμο, εξαιρετικά νόστιμο, Lactarius deliciosus, καρποφορεί σε ορεινά και πεδινά δάση διαφορών ειδών πεύκης, έχει καπέλο με ομόκεντρες ζώνες και παράγει ένα γαλακτώδη πορτοκαλί υγρό που γίνεται πρασινωπό μετά από 2 ώρες.
Το όχι συχνό, εδώδιμο, εξαιρετικά νόστιμο, Lactarius semisanguifluus, έχει καπέλο χωρίς ομόκεντρες ζώνες που σύντομα πρασινίζει έντονα και παράγει αρχικά πορτοκαλί και σύντομα (σε 5-10 λεπτά) βαθύ-κόκκινο γαλακτώδη υγρό.
Το σπάνιο, εδώδιμο, εξαιρετικά νόστιμο, Lactarius vinosus, καρποφορεί σε ορεινά και πεδινά δάση διαφορών ειδών πεύκης, καπέλο με ομόκεντρες βιολετί-κόκκινες ζώνες και παράγει σκούρο-βυσσινί γαλακτώδες υγρό που δεν μεταχρωματίζεται.
Το κοινό, εδώδιμο, νόστιμο, Lactarius salmonicolor καρποφορεί σε ελατοδάση και παράγει ένα πικάντικο γαλακτώδη πορτοκαλί-ρόδινο αμετάβλητο υγρό.
Σου αρέσει αυτή τη δημοσίευση; Μοιράσου το με φίλους!
