Suillus luteus
Suillus luteus Χοίριος ο κροκής
Το κοινό, εδώδιμο εφόσον του αφαιρέσουμε την δύσπεπτη επιδερμίδα του, Suillus luteus, καρποφορεί καλοκαίρι, φθινόπωρο και τους πρώτους μήνες του χειμώνα, σε μεγάλες ομάδες σε πευκοδάση, σε μονοπάτια και πάρκα, σε ξηρά αμμώδη εδάφη.
Συστηματική ταξινόμηση:
Phylum (Συνομοταξία) : Basidiomycota
Class (Ομοταξία) : Agaricomycetes
Order (Τάξη) : Boletales
Family (Οικογένεια): Suillaceae
Genus (Γένος) : Suillus
Species (Είδος) : S. luteus
Επιστημονική ονομασία: Suillus luteus (L.) Roussel (1796)
Συνώνυμα: Boletus luteus L. (1753), Boletus volvatus Batsch (1783), Cricunopus luteus (L.) P.Karst. (1881), Viscipellis luteus (L.) Quél. (1886), Ixocomus luteus (L.) Quél. (1888), Boletopsis lutea (L.) Henn. (1898)
Ελληνική ονομασία: Σουίλος ο κίτρινος, Χοίριος ο κροκής
Κοινά ονόματα: Λαρτιάς.
Περιγραφή:
Το καπέλο του Suillus luteus έχει διάμετρο από 5-12 εκατοστά, το σχήμα του αρχικά είναι ημισφαιρικό, κυρτό, σχεδόν επίπεδο στην ωριμότητα, έντονα γλοιώδες σε υγρό καιρό και ελαφρά κολλώδες σε ξηρό. Το χρώμα του είναι συνήθως καφέ έως σκούρο-καστανόκαι κάποιες φορές ωχρό-κιτρινωπό.
Οι πόροι και οι σωλήνες έχουν χρώμα λεμονί κίτρινο, λαδί-κίτρινο στην ωριμότητα.
Το πόδι έχει ύψος 5-10 και 2-3 εκατοστά σε διάμετρο, με χρώμα ανοικτό κίτρινο στην κορυφή, κίτρινο το υπόλοιπο με καφέ στίγματα και με λευκό μυκήλιο στη βάση του. Έχει δακτυλίδι, μεγάλο και μεμβρανώδης, αρχικά λευκό στη συνεχεία μοβ-καστανό.
Η σάρκα του είναι κιτρινωπή, δεν αλλάζει χρώμα ύστερα από κοπή, με ευχάριστη γεύση και χωρίς ιδιαίτερη οσμή.
Το αποτύπωμα των σπόρων του έχει χρώμα καφέ-μπεζ.
Ομοιότητες:
Τα δύο χαρακτηριστικά, μεγάλο μοβ-καστανό δακτυλίδι και το καφέ έως σκούρο-καφέ, κάνουν εύκολη τη διάκριση του.
Μερικές φορές θα μπορούσε να μπερδευτεί με το Suillus collinitus ο οποίος δεν έχει δαχτυλίδι και έχει ροζ μυκήλιο στη βάση του ποδιού του.
Σχόλια:
Μονό στο γένος Suillus (Σουίλος, Χοίριος) το καπέλο ξεφλουδίζει πολύ εύκολα, η επιδερμίδα είναι πολύ γλοιώδες λεία και γυαλιστερή, δύσπεπτη με αποτέλεσμα να προκαλεί γαστρεντερικά προβλήματα σε κάποιους ανθρώπους, γι αυτό πάντα την αφαιρούμε.
Παρά το γεγονός ότι θεωρούνται φαγώσιμα δεν είναι και από τα καλύτερα των βωλιτών. Σκουληκιάζουν πολύ εύκολα και γι αυτό συλλέγουμε μόνο τα νεαρά καρποσώματα.
Συντήρηση, Μαγείρεμα:
Τα αποξηραίνουμε και τα κάνουμε σκόνη, την οποία τη χρησιμοποιούμε σαν μπαχάρι κυρίως σε ριζότο, σούπες, κρέατα, ομελέτες, κάποιοι την χρησιμοποιούν και σε λαδερά φαγητά.
Πηγή:
Μανιτάρια του Εθνικού Πάρκου Οροσειράς Ροδόπης Άγγελος ΠαπαδημητρίουPhotography Wikimedia Commons, Author Ak ccm Date 19:35, 9 October 2012
Σου αρέσει αυτή τη δημοσίευση; Μοιράσου το με φίλους!
