Parietaria officinalis Περδικάκι
Το φυτό Parietaria officinalis Περδικάκι αναπτύσσεται σε υγρά εδάφη, σε ρεματιές, σε ξέφωτα δασών και σε δάση. Κατά τη διάρκεια της ανθοφορίας του, απελευθερώνεται άφθονη γύρη με μορφή νέφους. Η γύρη των ανθέων από το Περδικάκι αποτελεί σοβαρή αλλεργιογόνο ουσία και προξενεί σοβαρά προβλήματα σε αλλεργικούς στο αναπνευστικό σύστημα ή και φλύκταινες στο δέρμα τους.
Σύμφωνα με τους αλλεργιολόγους πλήττει το 50% των ανθρώπων που αντιμετωπίζουν προβλήματα αλλεργίες και αποτελεί το πιο αλλεργιογόνο φυτό όλης της λεκάνης της Μεσογείου. Ακολουθούν οι αγρώστιδες, όπως το γρασίδι και τα δημητριακά που πλήττουν το 45% των αλλεργικών. Ακολουθούν η ελιά (40%), τα ακάρεα σκόνης, όταν υπάρχει αυξημένη σχετική υγρασία στην ατμόσφαιρα (35%), οι κυπαρισσίδες (8%) και το πεύκο (5%).
Τα είδη της Ελληνικής χλωρίδας είναι 4:
- Το Parietariaofficinalis
- το Parietaria judaica ή Κολησόχορτο, Παρθενούδι, Περδικάκι, Ανεμόχορτο.
- το Parietaria cretica ή Κολλήκι ή Ανεμόχορτο ή Αλσίνη ή Μυός ώτα κατά τον Διοσκουρίδη, που φύεται σε βράχους κοντά στη θάλασσα με τις ονομασίες .
- και το Parietaria lusitanica ή Περδικόχορτο
Επιστημονική ονομασία: Parietaria officinalis L. 1753
Συνώνυμα: Parietaria erecta Mert. & W.D.J.Koch
Ελληνική ονομασία: Ελξίνη η φαρμακευτική,
Κοινές ονομασίες: Ανεμογλέντι, Ανεμόχορτο, Ανεμοκλείδι, Ελξίνη, Κολλητρίδα, Περδικάκι, Περδικούλι, Περδικάκι, Περιαλλόκαυλον το Αρουραίον, Eastern pellitory-of-the-wall, Upright pellitory, Lichwort.
Περιγραφή:
Το Περδικάκι είναι ποώδες πολυετές φυτό, το οποίο ανήκει στην ίδια οικογένεια των Urticaceae, με βλαστό 10 – 100 εκατοστά, λίγο ή καθόλου διακλαδιζόμενο, γωνιώδεις και ραβδωτοί, κοκκινωποί, που γίνονται κούφιοι με την πάροδο του χρόνου.
Τα φύλλα του κατ’ εναλλαγή, ωοειδή-λογχοειδή, έντονα οξύκορυφα, πολύνευρα, λεία η πάνω πλευρά, χνουδωτή η κάτω, με μίσχο κοκκινωπό και τριχωτό.
Τα άνθη πολλά, σε μασχαλιαίες δέσμες, πρασινωπά, αρσενικά ή θηλυκά, τετράλοβο ή οκτάλοβο περιγόνιο ίσου μήκος με τους στήμονες. Περίοδος ανθοφορίας από το Μάιο έως και τον Οκτώβριο
Ο καρπός είναι ένα ξηρό και αδιάρρηκτο ωοειδές, αχαίνιο με σκούρο καφέ χρώμα.
Εδωδιμότητα
Συλλέγονται τα νεαρά φυτά και καταναλώνοντια ωμά ή μαγειρεμένα. Είναι φυτό άοσμο με γεύση χορτώδη και αλμυρή. Περιέχει γλίσχρασμα, νιτρικό κάλιο και θειάφι σε μεγάλη ποσότητα. Περιέχει επίσης τανίνη.
Τα φύλλα και τρυφεροί νεαροί βλαστοί μπορούν να προστεθούν σε σαλάτες μαζί με άλλα λαχανικά.
Θεραπευτικές – Φαρμακευτικές ιδιότητες
Το περδικάκι είναι γνωστό από την αρχαιότητα για την διουρητική δράση του, ως καταπραϋντικό για τον βήχα και ως βάλσαμο για τα τραύματα και τα εγκαύματα.
Στην παραδοσιακή ιατρική της Ευρώπης χρησιμοποιείται για την τόνωση της νεφρικής λειτουργίας.
Το φυτό χρησιμοποιείται είτε φρέσκο είτε αποξηραμένο.
Το περδικάκι έχει διουρητικές, χολαγωγικές, μαλακτικικές, επουλωτικές και καταπραϋντικές ιδιότητες που το καθιστούν πολύτιμο βότανο. Χρησιμοποιείται για τη θεραπεία κάθε φλεγμονής του ουροποιητικού συστήματος, ιδιαίτερα σε περιπτώσεις που χρειάζεται μαλακτική δράση, για τη θεραπεία της κυστίτιδας, της χολολιθίασης, της πυελίτιδας, της κατακράτησης ούρων και διάφορων δερματικών παθήσεων.
Τα φύλλα ή το τσάι τους πάνω σε κοψίματα, έλκη, πληγές και στα αυτιά είναι καθαριστικά και κατά των μολύνσεων.
Το τσάι του φυτού βοηθά στην καταπολέμηση του κρυολογήματος, του βήχα, του πονόλαιμου και των ρευματισμών.
Τρόποι χρήσεις
Ως έγχυμα, ρίχνουμε ένα φλιτζάνι βραστό νερό σε 1-2 κουταλάκια του τσαγιού ξηρό βότανο. Το σκεπάζουμε για 10-15 λεπτά, σουρώνουμε και πίνουμε τρεις φορές την ημέρα.
Υπό μορφή βάμματος λαμβάνουμε 2-4 ml βάμματος τρεις φορές την ημέρα.
Ως κατάπλασμα, χρησιμοποιείται το φυτό ζεματισμένο.
Σου αρέσει αυτή τη δημοσίευση; Μοιράσου το με φίλους!
Δείτε επίσης:
