Raphanus raphanistrum Ραπανίδα

Το Raphanus raphanistrum Ραπανίδα έχει πατρίδα την δυτική Ασία, την Ευρώπη και κάποια τμήματα της Βόρειας Αφρικής. Στην Ελλάδα εμφανίζεται σε όλη τη χώρα όπου εξαπλώνεται γρήγορα σε αγρούς, καλλιέργειες, στις οδικές αρτηρίες ή σε άλλα μέρη όπου το έδαφος έχει διαταραχθεί, σε υψόμετρο έως 1300 μέτρα.

Επιστημονική ονομασία: Raphanus raphanistrum L.

Συνώνυμα: Brassica heleniana Burch. ex Loudon, Crucifera raphanistrum E.H.L.Krause, Durandea unilocularis Delarbre,

Raphanistrum arvense (All.) Mérat, Raphanistrum fugax (C.Presl) Nyman, Raphanistrum innocuum Moench, Raphanistrum segetum Baumg., Raphanistrum silvestre Asch., Raphanus fugax C.Presl, Raphanus microcarpus (Lange) Willk., Raphanus segetum Clavaud, Raphanus sylvestris Lam., Rapistrum arvense All., Rapistrum raphanistrum (L.) Crantz, Sinapis raphanistrum (L.) Gueldenst. ex Ledeb.

Ελληνική ονομασία: Ράφανος ο Ραφανίσκος

Κοινές ονομασίες: Άγριο ρεπάνι, Αγριοραπανίδα, Ραπανόβρουβα, Ραπανίδα, Ραφανίδα, Ραφανίτα, Sea radish, Wild radish, White charlock, Jointed charlock.

Περιγραφή:

Η Ραφανίδα είναι μια ετήσια ζιζάνιο πόα, της οικογένειας των Brassicaceae, με τριχωτό, όρθιο βλαστό ύψους 20-70 εκ., τριγωνικό, διακλαδισμένο.

Τα κατώτερα φύλλα λυροειδή και τα ανώτερα προμήκη, οδοντωτά.

Τα άνθη σχηματίζονται σε όρθιους ανθοφόρους βλαστούς, σε βοτρυώδεις ταξιανθίες, τα πέταλα έχουν χρώμα κίτρινο, ενίοτε λευκωπά ή με βιολετί νευρώσεις. Περίοδος ανθοφορίας από το Μάρτιο έως και τον Ιούνιο.

Ο καρπός είναι κεράτιο, χωρίζεται με εγκάρσιες συσφίγξεις που το κάνουν να μοιάζει με κομπολόι, σκληρά, οστεώδη.

Υπάρχουν 3 γνωστά υποείδη τα:

Raphanus raphanistrum subsp. landra (Moretti ex DC.) Bonnier & Layens
Raphanus raphanistrum subsp. rostratus (DC.) Thell.
Raphanus raphanistrum subsp. sativus (L.) Domin

Εδωδιμότητα, Τρόποι παρασκευής:

Η Ραπανίδα συλλέγεται το χειμώνα και την άνοιξη, τα αρωματικά νεαρά φύλλα της και οι κορυφές των βλαστών της τρώγονται ως σαλατικό. Μαγειρεύονται βραστά για σαλάτα και τρώγονται με ξύδι ή λεμόνι, ή γίνονται τσιγαριστά με μυρωδικά.

Ο βλαστός και τα φύλλα της τρώγονται σε διάφορες σαλάτες, ενώ σε ορισμένες περιοχές μαγειρεύεται μαζί με κρέας (παραδοσιακό Σλοβένικο πιάτο). Η γεύση της είναι πικάντικη , πιπεράτη, αρωματική και ελαφρώς πικρή.

Τα λουλούδια ωμά, είναι μια ωραία προσθήκη στις σαλάτες.

Ο σπόρος είναι εδώδιμος και καταναλώνεται ωμός ή μαγειρεμένος. Έχει πολύ πικάντικη γεύση, μπορεί να αλεστεί σε σκόνη και να χρησιμοποιηθεί για την παραγωγή ένα είδους μουστάρδας.

Θεραπευτικές ιδιότητες:

Η κατανάλωση της έχει ευεργετικές τονωτικές ιδιότητες για τον ανθρώπινο οργανισμό. Χρησιμοποιείται στην ομοιοπαθητική.

Πηγή: Εικονογραφημένον Βοτανικόν – Φυτολογικόν Λεξικόν, Τόμος Z΄ – Δημήτριος Σ. Καββαδάς, http://www.theplantlist.org/tpl1.1/record/kew-2422367, Illustration