Pyracantha coccinea Πυράκανθος

Ο θάμνος Pyracantha coccinea Πυράκανθος είναι ενδημικό φυτό της Ασίας και της νοτιοανατολικής Ευρώπης, στην Ελλάδα αυτοφυεί σε δάση και σε ξέφωτα δασών, σε λαγιές και άκρες δρόμων. Είναι κοινό διακοσμητικό φυτό και χρησιμοποιείται για τη δημιουργία ψηλών και αδιαπέραστων φρακτών. Είναι ανθεκτικό στο ψύχος, την ξηρασία και αγαπά τα ασβεστώδη εδάφη. Οι καρποί του Πυράκανθου τρώγονται από τα πουλιά, ειδικά από τα κοτσύφια, κατά τη διάρκεια του χειμώνα, όταν όλα τα άλλα είδη εδώδιμων καρπών έχουν εξαφανιστεί.

Επιστημονική ονομασία: Pyracantha coccinea M.Roem. 1847

Συνώνυμα: Crataegus pyracantha (L.) Medik., Cotoneaster pyracantha

Ελληνική ονομασία: Πυράκανθος η κόκκινη

Κοινές ονομασίες: Πυράκανθος, Firethorn, Scarlet firethorn, Pyracantha

Περιγραφή:

Ο Πυράκανθος είναι ένας αειθαλής, πολύκλαδος θάμνος, της οικογένειας των Rosaceae, με ύψος που μπορεί να φτάσει και τα 4 μέτρα. Έχει όρθιους, ξυλώδεις, κυλινδρικούς, πορφυρο-πράσινους και χνουδωτούς βλαστούς, με ισχυρά αγκάθια.

Τα φύλλα του φύονται κατ’ εναλλαγή και είναι απλά, έμμισχα, λογχοειδή ή ελλειψοειδή και ελαφρά πριονωτά, με χνούδι και στις δύο επιφάνειες

Τα λευκά ερμαφρόδιτα άνθη του φύονται σε όρθιους πυκνές ταξιανθίες. Περίοδος ανθοφορίας από τον Απρίλιος έως και τον Ιούνιο.

Καρπός δρυποειδής, σφαιρικός και με πορτοκαλί ή κίτρινο χρώμα. Οι καρποί διατηρούνται σχεδόν καθ όλη τη διάρκεια του Χειμώνα.

Εδωδιμότητα:

Οι καρποί του πυράκανθου όταν είναι ωμοί, είναι πικροί και στυπτικοί, καθιστώντας τους μη βρώσιμους. Μπορούν να μαγειρευτούν και να κάνουν ζελέ, μαρμελάδες και σάλτσες.

Αν και δεν υπάρχει κάποια αναφορά για το είδος αυτό, ανήκει σε ένα γένος όπου τα περισσότερα, αν όχι όλα τα μέλη του γένους παράγουν κυανιούχο υδρογόνο, ένα δηλητήριο που δίνει στα πικρααμύγδαλα τη χαρακτηριστική γεύση τους.

Αυτή η τοξίνη βρίσκεται κυρίως στα φύλλα και τους σπόρους και ανιχνεύεται εύκολα από την πικρή γεύση της.

Συνήθως υπάρχει σε πολύ μικρή ποσότητα για να προκαλέσει κάποια βλάβη. Σε μικρές ποσότητες, το κυανιούχο υδρογόνο έχει αποδειχθεί ότι διεγείρει την αναπνοή και βελτιώνει την πέψη, υποστηρίζεται επίσης ότι είναι επωφελής για τη θεραπεία του καρκίνου. Εντούτοις, μπορεί να προκαλέσει αναπνευστική ανεπάρκεια ακόμη και θάνατο.