Althaea officinalis Αλθαία Δενδρομολόχα

Το Althaea officinalis Αλθαία Δενδρομολόχα είναι γνωστή από τους αρχαίους Έλληνες ενώ κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας την χρησιμοποιούσαν οι πρακτικοί για τις παθήσεις των πνευμόνων αλλά και τις εντερικές φλεγμονές επίσης καλλιεργούνταν στους κήπους των μοναστηριών το μεσαίωνα.

Επιστημονική ονομασία: Althaea officinalis L.

Συνώνυμα: Althaea kragujevacensis Pančić ex Diklić & Stevan., Althaea micrantha Wiesb. ex Borbás, Althaea sublobata Stokes, Althaea taurinensis DC., Althaea vulgaris Bubani, Malva althaea E.H.L.Krause, Malva maritima Salisb., Malva officinalis (L.) Schimp. & Spenn. ex Schimp. & Spenn.

Ελληνική ονομασία: Αλθαία η φαρμακευτική

Κοινές ονομασίες: Νερομολόχα, Αλκέα

Περιγραφή, Βιότοπος:

Κατάγεται από την Κασπία, τη Μαύρη Θάλασσα καθώς και την ανατολική Μεσόγειο Ευδοκιμεί σε υγρά εδάφη και παραθαλάσσια μέρη πλούσια σε αλάτι.

Πρόκειται για πολυετές ποώδες φυτό, ο βελούδινος βλαστός του φτάνει το 1 μέτρο, έχει φύλλα τριχωτά, πριονωτά ανοιχτοπράσινα και ακανόνιστα οδοντωτά.

Τα άνθη του είναι μονήρη, μεγάλα, λευκορόδινα με σκουρότερο κέντρο, που φέρονται κατά μήκος μακριών ανθικών στελεχών.

Έχει παχιά κωνική ρίζα με γλυκιά γεύση, που εκκρίνει κολλώδη ουσία, η οποία απορροφά το νερό, διογκώνεται και σχηματίζει μια προστατευτική ζελατίνη.

Η συλλογή των φύλλων και των ανθών γίνεται το καλοκαίρι και η ρίζα εξάγεται στα τέλη του Φθινοπώρου.

Η ρίζα πρέπει να ξεριζώνεται με προσοχή και δεν πρέπει να ξεπλένουμε τα χώματα με νερό διότι μετά στεγνώνει δύσκολα και χάνεται μεγάλο μέρος γλοιώδους ουσίας η οποία έχει τις φαρμακευτικές ιδιότητες. Μετά τον προσεκτικό καθαρισμό της από χώματα και ριζικές ίνες, αφαιρούμε τη φλούδα με μαχαιράκι και όταν ξεραθεί, την κόβουμε σε κομμάτια.

Συστατικά: Περιέχει άμυλο, βλεννώδεις ουσίες, γλίσχρασμα, ασπαραγίνη, αλθεϊνη, βεταϊνη, ανόργανα άλατα, σάκχαρα, πηκτίνη, πολυφαινόλες, τανίνες.

Επίσης:

Χρησιμοποιείται σαν βασικό συστατικό σε διάφορες κρέμες και σαπούνια. Από το φυτό και τους άγουρους σπόρους μπορούν να ληφθούν εδώδιμες χρωστικές ουσίες.

Είναι γνωστή από τους αρχαίους Έλληνες ενώ κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας την χρησιμοποιούσαν οι πρακτικοί για τις παθήσεις των πνευμόνων αλλά και τις εντερικές φλεγμονές επίσης καλλιεργούνταν στους κήπους των μοναστηριών το μεσαίωνα.

Θεραπευτικές ιδιότητες:

Η Αλθαία έχει αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες και επιδρά κυρίως σε ερεθισμούς των βλεννογόνων. Η ρίζα έχει μαλακτικές, διουρητικές και επουλωτικές ιδιότητες, χρησιμοποιείται κυρίως για προβλήματα του πεπτικού συστήματος όπως φλεγμονές του στόματος, (ουλίτιδα, περιοδοντίτιδα), γαστρίτιδα και πεπτικό έλκος.

Επίσης ανακουφίζει και προστατεύει από κοψίματα, εκδορές, εγκαύματα, πληγές, κιρσούς και εξωτερικά έλκη.

Τα φύλλα και τα άνθη της έχουν αποχρεμπτικές ιδιότητες, μπορούν να χρησιμοποιηθούν για προβλήματα του αναπνευστικού συστήματος μια και ανακουφίζουν ή θεραπεύουν διαταραχές των βρόγχων όπως βρογχίτιδα και ερεθιστικό βήχα.

Εξωτερικά μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν κατάπλασμα σε κιρσώδεις φλέβες και έλκη, σε αποστήματα και δοθιήνες.
Αναφέρεται επίσης και η ιδιότητά της να ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα βοηθώντας τα λευκά κύτταρα να καταστρέψουν τα μικρόβια.

Το βοτανικό όνομα της μολόχας προέρχεται από την ελληνική λέξη άλθω που σημαίνει «θεραπεύω».

Τρόποι παρασκευής:

Ως έγχυμα, σε μία κούπα του τσαγιού βραστό νερό ρίχνουμε δύο κουταλάκια του τσαγιού από τα φύλλα του βοτάνου το αφήνουμε για 10 λεπτά και μετά το πίνουμε.

Το αφέψημα αλθαίας σε νερό του μπάνιου καταπραΰνει τους ερεθισμούς του δέρματος, ενώ με γαργάρες καταπολεμά τις ουλίτιδες, τις άφθες, τα αποστήματα των δοντιών.