Acanthus mollis Άκανθος Άκανθα
Το Acanthus mollis Άκανθος Άκανθα είναι ένα πολύ διεσπαρμένο είδος στο λεκανοπέδιο της Αττικής και την άνοιξη εντοπίζεται σχεδόν σε όλους τους αρχαιολογικούς χώρους.
Επιστημονική ονομασία: Acanthus mollis L.
Συνώνυμα: Acanthus hispanicus Loudon , Acanthus latifolius E.Goeze , Acanthus longifolius Poir. , Acanthus lusitanicus auct. , Acanthus platyphyllus Murb. , Acanthus spinosissimus Host
Ελληνική ονομασία: Άκανθος η απαλή.
Κοινές ονομασίες: Τσουλακίδα, Απερουνιά, Μουτρούνα, Μουτζούνα, Απούρανος, Απρινιά, Τσουλαδίτσα
Περιγραφή, Βιότοπος:
Ανήκει στην οικογένεια Acanthaceae, είναι διαδεδομένο, πολυετές, ποώδες φυτό που φτάνει σε ύψος μέχρι το 1 μέτρο και έχει την μορφή ροζέτας. Πολύ συνηθισμένο στον μεσογειακό χώρο, αναπτύσσεται συνήθως σε χαμηλά υψόμετρα και σε παραθαλάσσιες περιοχές.
Έχει ισχυρό βλαστό με χνουδωτά μεγάλα φύλλα που βγαίνουν το ένα απέναντι από το άλλο, είναι πλατιά, οδοντωτά και έχουν χρώμα βαθύ-πράσινο, δεν περιέχει αιχμηρά αγκάθια σε αντίθεση με την Ακάνθα την ακανθώδη.
Τα άνθη του αναπτύσσονται πάνω στον κεντρικό όρθιο βλαστό. είναι πολλά σε ταξιανθία στάχυ, έχουν μορφή σωληνοειδή και είναι λευκά. Τα βράκτια φύλλα των ανθέων φέρουν αγκάθια στις άκρες, και είναι μπλε-μοβ χρώματος. Ανθίζει από τον Απρίλιο έως Ιούνιο.
Συλλέγονται τα φύλλα κατά την εποχή της ανθοφορίας και η ρίζα το φθινόπωρο.
Το φύλλο της ακάνθου αποτέλεσε την πηγή έμπνευσης για τον Καλλίμαχο τον 3ο αιώνας π.Χ. πάνω στους κορινθιακούς κίονες και έγινε σύμβολο του ελληνικού πολιτισμού.
Συστατικά:
Είναι πλούσιο σε ανόργανα άλατα επίσης περιέχει γλίσχρασμα και ταννίνες, πολυσακχαρίτες, φλαβονοειδή, φαινολικά οξέα, γλυκοπρωτεΐνες, αμινοξέα και ανόργανα άλατα.
Επίσης:
Είναι το ομορφότερο είδος ακάνθας και συχνά χρησιμοποιείται ως καλλωπιστικό.
Συγγενές είδος του βοτάνου είναι ο διαδεδομένος Άκανθος ο αγκαθωτός (Acanthus spinosus), που έχει αγκαθωτές οδοντώσεις στα φύλλα και λογχοειδή αγκάθια ανάμεσα στα άνθη του, ενώ το ύψος του άνθους του φτάνει μέχρι και τα 70 εκατοστά.
Θεραπευτικές ιδιότητες:
Το αφέψημα των φύλλων τονώνει την όρεξη, βοηθάει στη πέψη, διεγείρει το συκώτι για την παραγωγή και έκκριση χολής, το ανακουφίζει βοηθώντας το να αποτοξινωθεί.
Η πολτοποιημένη ρίζα και τα λεπτοκομμένα μέρη του φυτού, χρησιμοποιούνται εξωτερικά ως επίθεμα σε μώλωπες, σε στραμπουλήγματα, πληγές και εγκαύματα.
Είναι πολύ διεσπαρμένο είδος στο λεκανοπέδιο της Αττικής και την άνοιξη εντοπίζεται σχεδόν σε όλους τους αρχαιολογικούς χώρους.
Τρόποι παρασκευής:
Ως έγχυμα, ρίχνουμε σε ένα φλιτζάνι βραστό νερό ένα κουταλάκι του τσαγιού ξηρό βότανο, το αφήνουμε για 10 λεπτά, σουρώνουμε και πίνουμε έως τρεις φορές την ημέρα.
Ως αφέψημα, βράζουμε ένα κουταλάκι θρυμματισμένης ρίζας για 10 λεπτά, σουρώνουμε και πίνουμε έως τρεις φορές την ημέρα.
Αντενδείξεις:
Δεν αναφέρονται παρενέργειες.
Η παρουσίαση των βοτάνων σε καμιά περίπτωση δεν αποτελεί συνταγή και έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα.
Πηγή: en.wikipedia.org/wiki, Photography Wikimedia Commons, Author Hectonichus Date 09:37, 16 July 2011 & Photography Wikimedia Commons, Author Meneerke bloem Date 12:01, 1 July 2014
Σου αρέσει αυτή τη δημοσίευση; Μοιράσου το με φίλους!
