lycoperdon perlatum
Lycoperdon perlatum
Το κοινό, Lycoperdon perlatum είναι ένα βρώσιμο μανιτάρι όσο τα καρποσώματα είναι ακόμη νεαρά και έχουν λευκή σάρκα, ωστόσο μελέτες έχουν δείξει ότι συσσωρεύει τα βαρέα μέταλλα που υπάρχουν στο έδαφος, καρποφορεί σχεδόν όλο το χρόνο, σε ομάδες, σε δάση, ξέφωτα, λιβάδια, πάρκα και δρόμους.
Συστηματική ταξινόμηση:
Phylum (Συνομοταξία) : Basidiomycota
Class (Ομοταξία) : Agaricomycetes
Order (Τάξη) : Agaricales
Family (Οικογένεια): Agaricaceae
Genus (Γένος) : Lycoperdon
Species (Είδος) : L. perlatum
Επιστημονική ονομασία: Lycoperdon perlatum Pers. (1796).
Συνώνυμα: Lycoperdon gemmatum Batsch (1783), Lycoperdon gemmatum var. perlatum (Pers.) Fr. (1829), Lycoperdon bonordenii Massee (1887), Lycoperdon perlatum var. bonordenii (Massee) Perdeck (1950).
Ελληνική ονομασία: Λυκόπερδο το μαργαριταρένιο.
Κοινά ονόματα: Αλεποπορδή, Φούσκα.
Περιγραφή
Το σχήμα του Lycoperdon perlatum είναι σφαιρικό που καταλήγεισε ευρύ κωνικό πόδι (μοιάζει με αχλάδι). Έχει διάμετρο από 3-6 εκατοστά και 4-9 εκατοστά σε ύψος. Το χρώμα του είναι λευκό αρχικά και καφέ στην ωριμότητα.
Η εξωτερική επιφάνεια του καλύπτεται από μικρές πυραμιδοειδής προεξοχές διαφορετικών μεγεθών οι οποίες αποσπώνται εύκολα σχηματίζοντας ένα δικτυωτό μοτίβο στην εξωτερική επιφάνεια του μανιταριού.
Το πόδι του λευκό αρχικά και καφέ στην ωριμότητα, μοιάζει με ανεστραμμένο κώνο, συχνά κάπως παραμορφωμένο, περιέχει μια μικρή ποσότητα σπογγώδης άγονου υλικού.
Η σάρκα του (θρόμβος) αρχικά λευκή σπογγώδης, λαδό-καφετί, σκούρο-καφέ μαλακιά αργότερα και στη ωριμότητα μετατρέπετε σε λαδό-καφετί μάζα σπορίων η οποία απελευθερώνεται σαν σκόνη, από μια τρύπα που δημιουργείται στη κορυφή του μανιταριού.
Ομοιότητες
Το συχνό, εδώδιμο, Lycoperdon pyriforme, καρποφορεί σε μεγάλες και πυκνές ομάδες πάνω σε ξύλο, η εξωτερική του επιφάνεια είναι κοκκώδη, και η άγονη βάση του παραμένει λευκή έως την ωριμότητα.
Το Lycoperdon excipuliforme, παράγει μεγαλύτερα καρποσώματα με κοκκώδη πιο γκριζωπή, εξωτερική επιφάνεια και η κορυφή στα ώριμα άτομα σχίζεται ακανόνιστα και σε πολύ μεγαλύτερο εύρος.
Το συχνό, μη εδώδιμο, Lycoperdon echinatum είναι πιο σκουρόχρωμο, με μια κοκκινωπή απόχρωση, και η εξωτερική του επιφάνεια καλύπτεται από ακίδες μήκους 3-6 χιλιοστά.
Το όχι συχνό, Lycoperdon mammiforme καρποφορεί σε πλατύφυλλα και έχει μικρό λευκό αχλαδόμορφο καρπόσωμα με εξωτερική επιφάνειά που διασπάται σε μεγάλες κρεμ νιφάδες.
Το συχνό, Lycoperdon pratense, καρποφορεί σε ξέφωτα και λιβάδια και έχει ακανόνιστα σφαιρικό ή αχλαδόμορφα καρποσώματα, με κιτρινωπές προεξοχές στην εξωτερική επιφάνεια και ρόδινη υποτυπώδη άγονη βάση.
Το όχι συχνό, Lycoperdon marginatum καρποφορεί σε λιβάδια και ξέφωτα κωνοφόρων δασών και έχει συνήθως ακανόνιστα σφαιρικό σχήμα, εξωτερική επιφάνεια με πυραμιδοειδής προεξοχές που διασπάται σε πλάκες.
Το συχνό, μη εδώδιμο, Lycoperdon molle, καρποφορεί σε δάση και έχει ακανόνιστα σφαιρικό ή αχλαδόμορφο καρπόσωμα με κίτρινο-καφετί κοντά αγκαθάκια στην εξωτερική επιφάνεια.
Το συχνό, εδώδιμο, Lycoperdon utriforme, καρποφορεί σε λιβάδια και ξέφωτα δασών και παράγει μεγάλα ακανόνιστα σφαιρικά ή αχλαδόμορφα καρποσώματα έως 20 εκατοστά.
Προσοχή Υπάρχουν επίσης ορισμένα δηλητηριώδη μανιτάρια που, όταν είναι μικρά, θα μπορούσαν να μπερδευτούν με το Lycoperdon perlatum.
Το Amanita muscaria αρχικά εμφανίζεται ως ένα στρογγυλό λευκό αυγό, το κόκκινο δέρμα του καπέλου και τα ελάσματα του θα μας βοηθήσουν στην ταυτοποίηση.
Ακόμα πιο σοβαρό και επικίνδυνο το Amanita phalloides, ξεκινάει σαν αβγόμορφο, μερικές φορές καθαρό λευκό, μια κάθετη τομή θα μας αποκαλύψει το λαδο-πράσινο δέρμα του καπέλου και τα ελάσματα του.
Το αναφέρω αυτό απλώς για να τονίσω πόσο σημαντικό είναι όχι μόνο να μαθαίνουμε πώς να ταυτοποιούμε τα βρώσιμα μανιτάρια, αλλά εξίσου σημαντικό είναι να εξοικειωθούμε με τα χαρακτηριστικά αναγνώρισης των δηλητηριωδών μυκήτων.
Μαγείρεμα
Αν και δεν είναι από τα πιο δημοφιλές εδώδιμα μανιτάρια μπορούν να γίνουν ένα καλό γεύμα, αν παρασκευάζουν και μαγειρευτούν σωστά. Αρχικά τα κόβουμε στη μέση για να δούμε το στάδιο ωρίμανσης. Απορρίπτουμε αυτά που έχουν αρχίσει να κιτρινίζουν καθώς και αυτό δείχνει ότι οι σπόροι ωριμάζουν και η γεύση θα χαλάσει σοβαρά αν τα συμπεριλάβουμε στο πιάτο σας.
Μετά πρέπει να αφαιρέσουμε το σκληρό εξωτερικό δέρμα – μια δύσκολη δουλειά ίσως καλύτερο να γίνεται με ένα κοφτερό μαχαίρι.
Πιθανώς το πιο απλό γεύμα που μπορούμε να κάνουμε με Λυκόπερδο είναι μια ομελέτα με μανιτάρια, μπορούν επίσης να τηγανιστούν σε κουρκούτι με αυγό και φρυγανιά ή να χρησιμοποιηθούν για να κάνουν σούπες, μπορούν να καταναλωθούν μετά τον τεμαχισμό.
Σου αρέσει αυτή τη δημοσίευση; Μοιράσου το με φίλους!
