Leonurus cardiaca Λεόνουρος ο καρδιακός

Leonurus cardiaca Λεόνουρος ο καρδιακός ανθος

Leonurus cardiaca Λεόνουρος ο καρδιακός

Το Leonurus cardiaca Λεόνουρος ο καρδιακός πρόκειται για φυτό με καταγωγή από την Κεντρική Ασία, αλλά λόγω της χρησιμότητας του καλλιεργείται πλέον σε ολόκληρο το πλανήτη. Στην Ελλάδα απαντά σχεδόν σε όλη την χώρα όπου φύεται σε χαλάσματα, παλιούς τοίχους, χωματερές, σκουπιδότοπους, πλαγιές, άκρες δρόμων και σε χέρσους αγρούς.

Επιστημονική ονομασία: Leonurus cardiaca L.

Συνώνυμα: Cardiaca crispa, Cardiaca glabra Gilib., Cardiaca stachys Medik., Cardiaca trilobata Lam., Cardiaca vulgaris Moench, Lamium cardiaca (L.) Baill., Leonurus aconitifolius Schltdl. ex Ledeb., Leonurus campestris Andrz. ex Benth., Leonurus canescens Dumort., Leonurus crispus Murray

Ελληνική ονομασία: Λεόνουρος ο καρδιακός

Κοινές ονομασίες: Παναγιόχορτο, Δρόγη, Δεσποινόχορτο, Μανοβότανο, Motherwort, Throw-wort, Lion’s ear, Lion’s tail.

Περιγραφή:

Ο Λεόνουρος ο καρδιακός είναι μια πολυετής πόα της οικογένειας των Lamiaceae, με ύψος 60 – 120 εκ., με όρθιο βλαστό, ισχυρό, πολύκλαδο και χνουδωτό, όλο το φυτό αναδίνει δυνατή και δυσάρεστη οσμή.

Τα φύλλα του φυτού έχουν σκουρο-πρασινωπό χρώμα, είναι έλλοβα, χνουδωτά, αντίθετα, με μεγάλους μίσχους, τα κατώτερα μεγάλα, παλαμοσχιδή με λοβούς λογχοειδείς και οδοντωτούς, τα ανώτερα λογχοειδή και τρίλοβα.

Τα άνθη πολύ τριχωτά, πορφυρά-ρόδινα, επιφυή, κατανεμημένα σε πολλούς μασχαλιαίους σπόνδυλους, σε όλο το μήκος του στελέχους, με σπόνδυλο βραχύτερο του μίσχου των αντίστοιχων φύλλων, κάλυκας κωδωνοειδής πενταγωνικός και όδοντες περίπου ισομήκεις με το σωλήνα, στεφάνη δίχειλη, διπλάσια του κάλυκα. Περίοδος ανθοφορίας ανθοφορίας καπό τον Ιούνιο έως τον Σεπτέμβριο.

Ο καρπός είναι κάρυο με αδρές τρίχες στην κορυφή.

Θεραπευτικές ιδιότητες:

O λεόνουρος χρησιμοποιείται στη σύγχρονη βοτανοθεραπεία κυρίως για την αντιμετώπιση καρδιακών προβλημάτων καθώς και για την ομαλοποίηση της περιόδου.

Το δεσποινόχορτο είναι ηρεμιστικό και καρδιοτονωτικό βότανο που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την αντιμετώπιση της υπέρτασης, κυρίως όταν αυτή επιτείνεται από το στρες.

Χρησιμοποιείται με τη μορφή εγχύματος ως καταπραϋντικό, εμμηναγωγό, αντιδιαρροϊκό, αντιβακτηριακό και επουλωτικό.

Στην ομοιοπαθητική και την λαϊκή ιατρική χορηγείται από του στόματος κατά της στηθάγχης, αμηνόρροιας, δυσμηνόρροιας και αναιμίας.

 

Αντενδείξεις:

Πιθανή δερματίτιδα και φωτοευαισθησία. Να αποφεύγεται κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.

Πηγή: Εικονογραφημένον Βοτανικόν – Φυτολογικόν Λεξικόν, Τόμος Ε΄ – Δημήτριος Σ. Καββαδάς, Photo, Photo, Photo, Illustration

Σου αρέσει αυτή τη δημοσίευση; Μοιράσου το με φίλους!

Facebook
Pinterest
Twitter
Email

Follow Us

Click to rate this post!
[Total: 1 Average: 5]

Απάντηση