Meripilus giganteus
Μερίπιλος ο γιγάντιος
Το Meripilus giganteus είναι ένας μύκητας της οικογένειας Meripilaceae, που μπορεί να φτάσει σε σημαντικό μέγεθος και βάρος. Αυτό το όχι και τόσο συχνό, μη εδώδιμο, παρασιτικό μανιτάρι μπορεί να εμφανιστεί καλοκαίρι και φθινόπωρο, σε βάσεις, θαμμένες ρίζες και σε πρέμνα πρόσφατα κομμένων δένδρων συνήθως οξιάς, στα οποία προκαλεί λευκή σήψη στον κορμό και τις ρίζες. Επίσης, αν και λιγότερο συχνά, σε βελανιδιές, φτελιές, λεύκες, φλαμουριές και διάφορα άλλα είδη πλατύφυλλων δέντρων, ακόμα και σε ευκαλύπτο.
Συστηματική ταξινόμηση:
Phylum (Συνομοταξία) : Basidiomycota
Class (Ομοταξία) : Agaricomycetes
Order (Τάξη) : Polyporales
Family (Οικογένεια): Meripilaceae
Genus (Γένος) : Meripilus
Species (Είδος) : M. giganteus
Επιστημονική ονομασία: Meripilus giganteus (Pers.) Karst. (1882)
Συνώνυμα: Boletus giganteus Pers. (1794), Polyporus giganteus ( Pers. ) Fr., Grifola gigantea ( Pers. ) Pilát.
Ελληνική ονομασία: Μερίπιλος ο γιγάντιος
Περιγραφή:
Βασιδιοκάρπιο από αλληλοκαλυπτόμενα καρποσώματα με κοινή ισχυρή βάση, καπέλο με ακανόνιστο σχήμα που μοιάζει με βεντάλια, με φάρδος 10-30 εκ. και πάχος 1-3 εκατοστά.
Η επάνω ρυτιδωτή επιφάνεια του έχει χρώμα θαμπό, καφέ-κίτρινο-κοκκινωπό, με ομόκεντρες ζώνες και με κυματιστή λευκωπή αρχικά περιφέρεια η οποία σκουραίνει με την ωριμότητα.
Η κάτω επιφάνεια με σωλήνες και με υπόλευκους μικρούς πόρους που μαυρίζουν στην επαφή με τα χέρια ή με το πέρασμα του χρόνου.
Η σάρκα του λευκή, μαλακή, ινώδες, με ελαφρά γλυκιά γεύση και με ευχάριστη οσμή μανιταριού.
Το αποτύπωμα των σπόρων έχει λευκό χρώμα.
Πηγή: en.wikipedia.org, www.ncbi.nlm.nih.gov, Photography Wikimedia Commons, Author Jerzystrzelecki Date 14:59, 18 September 2013, & Photography Wikimedia Commons, Author Rudolphous Date 17:57, 3 November 2018
Ομοιότητες:
Το Laetiporus sulphureus είναι πιο κίτρινο-πορτοκαλί και οι πόροι του δεν μαυρίζουν σε επαφή ή στην ωριμότητα.
Επίσης μπορούν να καταναλωθούν κατά λάθος, λόγω της ομοιότητάς του με το εδώδιμο Grifola frondosa.
Φαρμακευτικές ιδιότητες:
Χρησιμοποιείται ως φάρμακο κατά της σιελόρροιας, της διάρροιας, της δυσεντερίας και για την επούλωση πληγών και τραυμάτων (Valdya and Rabba 1993).
Ένα εκχύλισμα μεθανόλης από το Meripilus giganteus έχει αποδειχθεί πειραματικά σε ποντίκια ότι περιέχει κυτταροτοξικές ενώσεις που βοηθούν σημαντικά στην αντιμετώπιση των καρκινικών κυττάρων.
Σχόλια:
Τα νεαρά δείγματα σύμφωνα με κάποιες αναφορές στην Ιαπωνία, είναι βρώσιμα. Ωστόσο είναι γνωστό ότι σε μερικούς ανθρώπους προκαλεί στομαχικές διαταραχές και έτσι είναι καλύτερο να αποφεύγονται εντελώς.
Οδηγός Ταυτοποίησης
Βασιδιοκάρπιο από αλληλοκαλυπτόμενα καρποσώματα με κοινή ισχυρή βάση, καπέλο με ακανόνιστο σχήμα που μοιάζει με βεντάλια, με φάρδος 10-30 εκ. και πάχος 1-3 εκατοστά.
Η επάνω ρυτιδωτή επιφάνεια του έχει χρώμα θαμπό, καφέ-κίτρινο-κοκκινωπό, με ομόκεντρες ζώνες και με κυματιστή λευκωπή αρχικά περιφέρεια η οποία σκουραίνει με την ωριμότητα.
Η κάτω επιφάνεια με σωλήνες και με υπόλευκους μικρούς πόρους που μαυρίζουν στην επαφή με τα χέρια ή με το πέρασμα του χρόνου.
Η σάρκα του λευκή, μαλακή, ινώδες, με ελαφρά γλυκιά γεύση και με ευχάριστη οσμή μανιταριού.
Έχει χρώμα λευκό.
Παρασιτικό μανιτάρι μπορεί να εμφανιστεί καλοκαίρι και φθινόπωρο, σε βάσεις, θαμμένες ρίζες και σε πρέμνα πρόσφατα κομμένων δένδρων συνήθως οξιάς, στα οποία προκαλεί λευκή σήψη στον κορμό και τις ρίζες. Επίσης, αν και λιγότερο συχνά, σε βελανιδιές, φτελιές, λεύκες, φλαμουριές και διάφορα άλλα είδη πλατύφυλλων δέντρων, ακόμα και σε ευκαλύπτο.
Μη εδώδιμο γενικώς δεν συνιστάται κάποτε αναφέρεται ως φαγώσιμο σε
νεαρή ηλικία.
Το Laetiporus sulphureus είναι πιο κίτρινο-πορτοκαλί και οι πόροι του δεν μαυρίζουν σε επαφή ή στην ωριμότητα.
Επίσης μπορούν να καταναλωθούν κατά λάθος, λόγω της ομοιότητάς του με το εδώδιμο Grifola frondosa.
Σου αρέσει αυτή τη δημοσίευση; Μοιράσου το με φίλους!
