Albizia julibrissin Ακακία Κωνσταντινουπόλεως
Παρά το γεγονός ότι αποκαλείται «Ακακία», το δέντρο Albizia julibrissin Ακακία Κωνσταντινουπόλεως δεν ανήκει στο γένος της Ακακίας, αλλά στο γένος Αλβιζία. Το γένος πήρε το όνομά του από τον Ιταλό ευγενή Φιλίππο ντεγλι Αλμπίτσι, ο οποίος θεωρείται ότι το εισήγαγε στην Ευρώπη στα μέσα του 18ου αιώνα.
Οι σπόροι χρησιμοποιούνται ως τροφή για τα ζώα και τα άγρια ζώα, ενώ το γλυκό άρωμα των λουλουδιών είναι καλή πηγή νέκταρ για τις μέλισσες και τις πεταλούδες.
Επιστημονική ονομασία: Albizia julibrissin Durazz.
Συνώνυμα: Acacia julibrissin, Feuilleea julibrissin, Mimosa julibrissin, Sericandra julibrissin
Ελληνική ονομασία: Αλβιζία η ροδομέταξος, Αλβιζία η γιουλιβρισίμη
Κοινές ονομασίες: Γκιουλμπρισίμ
Περιγραφή, Βιότοπος:
Η Ακακία Κωνσταντινουπόλεως είναι ένα μικρό φυλλοβόλο δέντρο ή ένας μεγάλος θάμνος, της οικογένειας των Fabaceae, με ύψος από 5-12 μέτρα, με πλαγιόκλαδη μεγάλη κόμη σε σχήμα ομπρέλας που φτάνει σε διάμετρο τα 6 μέτρα. Ο φλοιός του δέντρου έχει γκρίζο-πράσινο χρώμα και αποκτά κατακόρυφες ραβδώσεις καθώς μεγαλώνει.
Τα φύλλα του είναι διπλά, πτεροειδή με μήκος 20-45 εκ. και πλάτος 12-25 εκ. ανοιχτό-πράσινου χρώματος, φύονται πάνω σε μακριά εύκαμπτα κλαδιά με πλάγια εμφάνιση και έχουν την ιδιότητα να κλείνουν το βράδυ.
Τα άνθη έχουν λευκό-ροζ χρώμα, με τη βάση να είναι πιο λευκή, μοιάζουν με μεταξένια νήματα, σε πυκνές ταξιανθίες, με μικρό κάλυκα και στεφάνη και μια πυκνή συστάδα από στήμονες με μήκος 2-3 εκ. Έχει πυκνή και παρατεταμένη ανθοφορία, η οποία διαρκεί από τον Ιούλιο μέχρι και τον Σεπτέμβριο και προσελκύουν μέλισσες, πεταλούδες και κολιμπρί.
Ο καρπός του δέντρου είναι ένας επίπεδος καφέ χέδρωπας με μήκος 10-25 εκ. και πλάτος 2-3 εκ..
Στην άγρια φύση, η Albizia julibrissin έχει την τάση να αναπτύσσεται σε ξηρές αμμώδη πεδιάδες και σε ορεινές περιοχές.
Το φυτό αποκαλείται επίσης και «Μιμόζα» παρά το γεγονός ότι δεν ανήκει στο ομώνυμο γένος.
Το γένος πήρε το όνομά του από τον Ιταλό ευγενή Φιλίππο ντεγλι Αλμπίτσι, ο οποίος θεωρείται ότι το εισήγαγε στην Ευρώπη στα μέσα του 18ου αιώνα. Ο όρος γιουλιβρισίμ είναι μια παραφθορά της περσικής λέξης γκουλ-ι αμπρισάμ (گل ابریشم), η οποία σημαίνει «μεταξένιο λουλούδι» (η λέξη γκουλ σημαίνει λουλούδι και το αμπρισάμ μετάξι). Το φυτό αποκαλείται επίσης και «Μιμόζα» παρά το γεγονός ότι δεν ανήκει στο ομώνυμο γένος.
Η Ακακία της Κωνσταντινουπόλεως σαν Μελισσοκομικό φυτό
Η Ακακία της Κωνσταντινουπόλεως είναι πολύ καλό μελισσοκομικό φυτό. Ανθίζει από Ιούνιο ως Αύγουστο και το γλυκό άρωμα των λουλουδιών είναι καλή πηγή νέκταρ για τις μέλισσες και τις πεταλούδες.
Τα άνθη του είναι πολύ καλή πηγή μελιού, αν και η παραγωγή δεν είναι σταθερή διότι η ποσότητα της ανθοφορίας μεταβάλλεται κάθε χρόνο.
Εδωδιμότητα
Τα άνθη τρώγονται ωμά, έχουν γεύση που θυμίζει ωμό ρεβίθι. Τα λουλούδια και τα νεαρά φύλλα μαγειρεμένα τρώγονται ως λαχανικό.
Ο φλοιός και τα φύλλα είναι τοξικά για κάποια ζώα, όπως τα άλογα. Τα συμπτώματα της δηλητηρίασης ξεκινούν μια ώρα μετά την κατανάλωση στο άλογο, με ανορεξία, κατάπτωση, ακράτεια, κωλικό, αδυναμία και καρδιακή αρρυθμία.
Καλλιέργεια, Φροντίδα:
Το Albizia julibrissin καλλιεργείται ως καλλωπιστικό φυτό σε κήπους, πάρκα για το πλούσιο φύλλωμά του και τη παρατεταμένη ανθοφορία του. Η πλατιά κόμη ενός ώριμου δέντρου το καθιστά χρήσιμο για την παροχή σκιάς. Δεν έχει ιδιαίτερες απαιτήσεις σε έδαφος και υγρασία και μπορεί να αναπτυχθεί ακόμη και κοντά στη θάλασσα και σε εδάφη με υψηλή αλατότητα ή pH.
Αν και του αρέσουν οι ηλιόλουστες θέσεις μπορεί να αναπτυχθεί σε μερικώς σκιαζόμενες θέσεις. Το καλύτερο έδαφος θεωρείται το ελαφρώς όξινο εύφορο και με καλή αποστράγγιση.
εν χρειάζεται προστασία από το κρύο του χειμώνα, καθώς αντέχει σε θερμοκρασίες μέχρι -20 C.
Πολλαπλασιασμός της Ακακίας Κωνσταντινουπόλεως
Πολλαπλασιάζετε με σπόρους. Οι σπόροι του είναι πολλοί και γόνιμοι ακόμα και σε μεγάλες περιόδους ξηρασίας. Κάθε λοβός, που μοιάζει με ένα πεπλατυσμένο φασόλι, περιέχει κατά μέσο όρο 8 σπόρους, με τους δυνατούς ανέμους, οι λοβοί σκάνε και οι σπόροι μεταφέρει σε εκπληκτικά μεγάλες αποστάσεις. Οι σπόροι πριν φυτευτούν στα σπορεία την Άνοιξη μουλιάζονται σε ζεστό νερό για 24 ώρες.
Είναι αρκετά ανεκτικά στο κλάδεμα το οποίο γίνεται στα τέλη του χειμώνα ή νωρίς την άνοιξη.
Σου αρέσει αυτή τη δημοσίευση; Μοιράσου το με φίλους!
Δείτε επίσης:
