Hedera helix Κισσός

Hedera helix Κισσός
Hedera helix Κισσός

Hedera helix Κισσός

Στο Hedera helix Κισσός τοξικά είναι τα φύλλα και οι καρποί που προκαλούν πυρετό, σπασμούς, λήθαργο και καούρες.

Επιστημονική ονομασία: Hedera helix L

Ελληνική ονομασία: Χέδερα η έλιξ.

Κοινές ονομασίες: Μπρουνοβαλιά, Μπρουσκέλι, Κίσνερας, Κλείδωνας

Hedera helix Κισσός
Hedera helix Κισσός

Περιγραφή, Βιότοπος

Είναι ένας μακρόβιος αειθαλής θάμνος, αναρριχώμενος ή έρπων και σπάνια δενδρύλλιο.

Τα φύλλα του είναι τοποθετημένα εναλλάξ, με μακρύ μίσχο, ωοειδή, τριγωνικά, ρομβοειδή και καρδιόσχημα. Συχνά εμφανίζουν το φαινόμενο της ετεροφυλλίας. Αυτό σημαίνει ότι πάνω στο ίδιο φυτό υπάρχουν φύλλα με διαφορετικό σχήμα (ρομβοειδή και τρίλοβα ή πεντάλοβα). Ο αναρριχώμενος κισσός δημιουργεί μικρές εναέριες ρίζες (τις λεγόμενες απτικές ρίζες), που συντελούν στη συγκράτηση του φυτού κατά την αναρρίχηση σε διάφορα υποστηρίγματα.

Τα άνθη του είναι διγενή με 5 σέπαλα, 5 πέταλα, 5 στήμονες και πεντάχωρη ωοθήκη. Είναι διαταγμένα σε σφαιρικά σκιάδια, που μπορεί να είναι απλά ή να ενώνονται σε σύνθετες ταξιανθίες. Τα άνθη του δίνουν γύρη μέτριας αξίας και μέλι λευκό αρωματικό που κρυσταλλώνει γρήγορα.

Ο καρπός είναι ράγα, συνήθως μελανού χρώματος, με 2-5 σπέρματα.
Ο Κισσός ανθίζει Σεπτέμβριο και Οκτώβριο, συλλέγεται Αύγουστο και Σεπτέμβριο. Για θεραπευτικούς σκοπούς χρησιμοποιούνται το στέλεχος, ο κορμός και τα νεαρά φύλλα.

Οι αρχαίοι Έλληνες στεφάνωναν με κισσό τα αγάλματα του Διονύσου, τους ποιητές και τους πότες, επειδή τον θεωρούσαν σύμβολο της αθανασίας και αντίδοτο για τον πονοκέφαλο από τη μέθη. Σε ορισμένες τελετές έδιναν στο Διόνυσο και το επώνυμο «Κισσός», επειδή όταν ήταν μωρό του φορούσαν ένα στεφάνι από κισσό.

Hedera helix Κισσός
Hedera helix Κισσός

Τοξικότητα:

Περιέχει μία σαπωνίνη, το χαιρεκοσίδιο, επίσης χεδεραγενίνη, ρητίνη, κόμμι, αιθέρια έλαια και ένα οξύ. Η γεύση των φύλλων είναι πικρή, άνοστη και φέρνει ναυτία.

Ο κισσός ήταν γνωστός στην Ελλάδα από την εποχή του Ομήρου και ονομαζόταν «Διονύσιον», επειδή ήταν αφιερωμένος στο θεό Διόνυσο.
Τόσο για εσωτερική όσο και η εξωτερική χρήση γίνεται υπό ιατρικά επίβλεψη.

Μελισσοκομικό φυτό

Τα άνθη του κισσού δίνουν γύρη κίτρινου χρώματος, μέτριας αξίας και μέλι λευκό αρωματικό που κρυσταλλώνει γρήγορα.

Θεραπευτικές ιδιότητες:

Οι τοξικές ουσίες που περιέχονται χρησιμοποιούνται θεραπευτικά για να σκοτώσουν τα βακτήρια και του μύκητες, να μειώσουν τους σπασμούς, ρίχνουν το πυρετό και χρησιμοποιούνται ως αποχρεμπτικά.

Εσωτερικά χρησιμοποιείται για την ποδάγρα, ρευματικούς πόνους, κοκίτη, λαρυγγίτιδα και βρογχίτιδα.

Υπό μορφή τσαγιών χρησιμοποιείται ως δυναμωτικό της καρδιάς και σαν μέσο για την αποβολή των φλεμάτων και των υγρών από τους πνεύμονες, στους χρόνιους ερεθισμούς του αναπνευστικού συστήματος και ενάντια στα παράσιτα.

Η εξωτερική του χρήση μόνο τα φύλλα έχουν θετικά αποτελέσματα και δρουν τονωτικά, αντιπυρετικά και εφιδρωτικά. Ρυθμίζουν την περίοδο και επαναφέρουν στην αρχική τους κατάσταση ιστούς που προσβλήθηκαν από έλκη, οιδήματα και όγκους. Επιπλέον είναι παυσίπονα για τους ρευματισμούς και τους πόνους.

Μπορούν να συμβάλουν στην απώλεια λίπους και να βελτιώσουν έτσι την εμφάνιση του σώματος, κατά της κυτταρίτιδας.

Η παρουσίαση των βοτάνων σε καμιά περίπτωση δεν αποτελεί συνταγή και έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα.

Follow Us

Σου αρέσει αυτή τη δημοσίευση; Μοιράσου το με φίλους!

Facebook
Pinterest
Twitter
Email
Click to rate this post!
[Total: 0 Average: 0]