Agaricus campestris var. campestris
Το Agaricus campestris var. campestris, Αγαρικό το πεδινό ή Πρόβειο είναι ένα φαγώσιμο, εξαιρετικά νόστιμο μανιτάρι, διαδεδομένο είδος, καρποφορεί σχεδόν όλο το χρόνο, σε ομάδες που μερικές φορές σχηματίζουν τόξα, σε λιβάδια, σε βοσκοτόπια, σε κοπρισμένα εδάφη.
Συστηματική ταξινόμηση:
Phylum (Συνομοταξία) : Basidiomycota
Class (Ομοταξία) : Agaricomycetes
Order (Τάξη) : Agaricales
Family (Οικογένεια): Agaricaceae
Genus (Γένος) : Agaricus
Species (Είδος) : A. campestris
Επιστημονική ονομασία: Agaricus campestris L. (1753)
Συνώνυμα: Agaricus campestris, Agaricus campestris var. squamulosus (Rea) Pilát, Agaricus campestris var. fuscοpilοsellus F.H. (Møller) Pilát
Ελληνική ονομασία: Αγαρικό το πεδινό
Περιγραφή:
Ο πίλος (καπέλο) έχει διάμετρο από 5-13 εκατοστά, είναι ημισφαιρικό στην αρχή, σχεδόν επίπεδο στην ωριμότητα. Είναι λευκό, λευκό-κρεμ λείο, συνήθως με γκρίζο-καφετιά δυσδιάκριτα ομόκεντρα λέπια στη ωριμότητα, τα νεαρά καρποσώματα στη περίμετρο συχνά εμφανίζει κρόσσια υπολείμματα του μερικού πέπλου, δεν μεταχρωματίζεται στο άγγιγμα ή με την ωρίμανση.
Τα ελάσματα του είναι ελεύθερα, απαλό ροζ στη νεαρή ηλικία, καφέ αργότερα και σκούρο καφετί στην ωριμότητα.
Ο στύπος (πόδι) έχει ύψος 3-8 και διάμετρο 1-2 εκατοστά, το μήκος του είναι μικρότερο από το μήκος του καπέλου, είναι σκληρό, εύθραυστο, λευκό αρχικά με καφετί αποχρώσεις το πάνω μέρος του με την ηλικία, με βαμβακένιο δακτυλίδι, πρόσκαιρο που στην ωριμότητα διακρίνεται δύσκολα.
Η σάρκα του λευκή και μετά από κοπεί ροδίζει ελαφρά ή καθόλου σε υγρές καιρικές συνθήκες, ποτέ όμως δεν κιτρινίζει, έχει ευχάριστη οσμή και γλυκιά γεύση μανιταριού.
Το αποτύπωμα των σπορίων του έχει χρώμα καφέ-ιώδες.
Ομοιότητες:
Βεβαιωθείτε ότι είστε σε θέση να αναγνωρίζεται τις θανατηφόρες Amanita από τα εδώδιμα Agaricus.
Υπάρχουν αρκετά είδη Agaricus που μοιάζουν με το Agaricus campestris, προσοχή πρέπει να δοθεί στα τοξικά είδη του γένους.
Μοιάζει με το τοξικό Agaricus xanthodermus το οποίου κιτρινίζει έντονα στο καπέλο και στη σάρκα της βάσης του ποδιού και επίσης έχει χαρακτηριστική οσμή φαινόλης ή ιωδίου, η οποία γίνεται πιο εμφανής όταν μαγειρευτεί.
Μαγείρεμα:
Υπάρχουν αναφορές ότι το εξαιρετικά αυτό νόστιμο μανιτάρι έχει την τάση να συσσωρεύει βαρέα μέταλλα, όπως χαλκό και κάδμιο.
Τρώγεται όλο το μανιτάρι αφού καθαριστή με πινέλο και με καθαρό σφουγγαράκι
Είναι πολύ εύκολο στο μαγείρεμα γιατί έχει μαλακή σάρκα, γίνονται ψητά στα κάρβουνα με βούτυρο και αλάτι, τηγανιτά με κρεμμύδια ή και με σκόρδο, πανέ, στιφάδο, φρικασέ, σε τάρτες ή πίτες σε συνταγές με ριζότο, με λαζάνια, σε ομελέτα, σε σούπες, μπορούν να συνοδεύσουν πιάτα με κοτόπουλο και χοιρινό.
Τα ώριμα επειδή έχουν μαύρα ελάσματα δίνουν ένα άσχημο χρώμα στη σούπα γι΄αυτό καλό είναι να χρησιμοποιούμε νεαρά καρποσώματα.
Συντήρηση:
Τα σκουλήκια τρελαίνονται για τα αγαρικά, δεν είναι λίγες οι φορές που τα έχουμε βρει σκουληκοφαγωμένα. Συντηρούνται στο ψυγείο για λίγες μέρες ανάλογα το στάδιο ανάπτυξης και στην κατάψυξη για αρκετούς μήνες επίσης σε λάδι ή σε τουρσί.
Πηγή: en.wikipedia.org/wiki/Agaricus_campestris, Photography flickr.com, Author Dick Culbert Date Taken on July 31, 2008 & Author Bob Richmond Date July 27, 2011
Οδηγός Ταυτοποίησης
Ο πίλος (καπέλο) έχει διάμετρο από 5-13 εκατοστά, είναι ημισφαιρικό στην αρχή, σχεδόν επίπεδο στην ωριμότητα. Είναι λευκό, λευκό-κρεμ λείο, συνήθως με γκρίζο-καφετιά δυσδιάκριτα ομόκεντρα λέπια στη ωριμότητα, τα νεαρά καρποσώματα στη περίμετρο συχνά εμφανίζει κρόσσια υπολείμματα του μερικού πέπλου, δεν μεταχρωματίζεται στο άγγιγμα ή με την ωρίμανση.
Τα ελάσματα του είναι ελεύθερα, απαλό ροζ στη νεαρή ηλικία, καφέ αργότερα και σκούρο καφετί στην ωριμότητα.
Ο στύπος (πόδι) έχει ύψος 3-8 και διάμετρο 1-2 εκατοστά, το μήκος του είναι μικρότερο από το μήκος του καπέλου, είναι σκληρό, εύθραυστο, λευκό αρχικά με καφετί αποχρώσεις το πάνω μέρος του με την ηλικία, με βαμβακένιο δακτυλίδι, πρόσκαιρο που στην ωριμότητα διακρίνεται δύσκολα.
Η σάρκα του λευκή και μετά από κοπεί ροδίζει ελαφρά ή καθόλου σε υγρές καιρικές συνθήκες, ποτέ όμως δεν κιτρινίζει, έχει ευχάριστη οσμή και γλυκιά γεύση μανιταριού.
Έχει χρώμα καφέ-ιώδες.
Διαδεδομένο είδος, καρποφορεί σχεδόν όλο το χρόνο, σε ομάδες που μερικές φορές σχηματίζουν τόξα, σε λιβάδια, σε βοσκοτόπια, σε κοπρισμένα εδάφη.
Είναι ένα φαγώσιμο, εξαιρετικά νόστιμο μανιτάρι.
Μοιάζει με το τοξικό Agaricus xanthodermus το οποίου κιτρινίζει έντονα στο καπέλο και στη σάρκα της βάσης του ποδιού και επίσης έχει χαρακτηριστική οσμή φαινόλης ή ιωδίου, η οποία γίνεται πιο εμφανής όταν μαγειρευτεί.
Σου αρέσει αυτή τη δημοσίευση; Μοιράσου το με φίλους!
